"Belki bir gün..." diyerek hayata dört elle sarýlmaktý AÞK... Gün batýmlarýnda O’nu görmek Yaðmur damlalarýnda O’nu duymaktý. Bastýðýn her kaldýrým taþýnda O’nu adýmlamaktý usul usul... Bir gül yapraðýnda O’nu koklamak Dalgalarýn hýrçýn sesinde O’nu bulmaktý. Her sesini duyduðunda Her gözlerine baktýðýnda Yeniden yüreðine akmak Her adýný andýðýnda Yeniden doðmaktý AÞK... Bir kedi yavrusunu okþar gibi Susuzluktan geceleri yanar gibi Hisseder gibi içindeki yalnýzlýðýný Uykusunda farkýnda olmadan sarýlmak Yanýnda olmadýðýnda sýçrayarak uyanmaktý. Nefes alýrken bile O’nu içine almak O’nu kaybetmekten korkmaktý. Özlese de gidememek, O’nu özlemeyi bile sevmekti. O’nda bulduklarýný Her þeyde arayýp bulamamaktý. AÞK O’nunla deðilken bile Sadece O’nda kalmaktý. Sosyal Medyada Paylaşın:
hatice nayır Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.