Yeterki Gel

Hani olurya bazen yalnýz kalýrsýn
Bir boþluk içinde hissedersin kendini
Olurya aklýna düþerim, özlemin tutar
Piþmanlýk edasý içinde olsanda..
Seni ölürcesine sevenine gel
Ýnsanlýðým piþmanlýðýný anlýyacak kadar asil
Yüreðim affedecek kadar erdemli
Sevgim yaralarýný saracak kadar yücedir
Kendini en umursanmaz bulduðunda
Mutsuzluðun çemberi seni sardýðýnda
Yýkýk dökük harabe dönüþmüþ yüreðinle gel
Kendini kimsessiz ve çaresiz
hissettiðinde
Piþmanlýða piþmaným demesende
Ellerimle deðil, yüreðimle tutarým seni
Nasýl gelirsen gel; yeter ki gel
Gururun olmasýn sana engel
Seni kendinden sakýnan gönlüme
Aþkýndan küle, dönüþen bedenime
Hasreti nöbetini tutan gözlerime
Yokluðun aký saçlarýma düþsede gel
Solgun dünyam canlansýn nefesinle
Kýrgýn çiçekler zuhur etsin gülüþünle
Canýna can katarým mor sümbülüm
Nasýl gelirsen gel; yeterki sen gel
Gelki bir asýr bin ömür yaþatayým seni

Turgay Parlakyýldýz

Sosyal Medyada Paylaşın: