Kýrsal bir anadolu köyünden geldik gurbet ellere oralar tezek kokardý sofralar yerlere kurulur akþamlarý gaz lambasý yanardý televizyon falan yoktu hayatýn gerçekleri ile bir kurgu masal anlatan neneler nasihat veren dedeler tek bir odada serili döþekler en büyük sermayemiz yürekten akan sevgi kývýlcýmlarý eritirdi adeta buzlarý her þey doðal meyva dolu baðlarý geçim kaynaðý tarlalarý ter temiz duygular saf insanlar daha bozulmamýþlardý... Bir gün kendimi almanyada buldum ilk defa uçtum þaþkýn þaþkýn yürüyen merdivene bindim televizyon ýle tanýþtým sonra okula yazýldým zamana aktým tam kýrk yýl oldu aklýma geldi gözlerim doldu insanlýða ne oldu ya biz mazide býraktýk yada aðýr geldi bugünlere taþýyamadýk teknoloji dönemi geldi amenna iyiki geldi demek isterdim diyemiyorum cep telefonlu çocuklar internet baðýmlý insanlar adeta bilgi savaþý var bilgi daðýlýmý ilerleyen insanlýk kavramý gerileyen fani dönemde acaba ne kadar mutluyuz tam kýrk yýl öncesi çok az ile mutluyduk kumda misket yuvarlayan coþku ile ip atlayan çocuklar... Þimdi size milattan önce gibi gelebilir sihah beyaz televizyonda karýncalý görüntüde ayakta anten tutarak görüntü bozulmasýn diye John Wayne amcamýzýn kovboy filmlerini hayranlýkla heyecanla izlerdik... tam kýrk yýl öncesi biz mutluyduk...
Seyhan kýlýç Wuppertal, 03.03.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
seyhan_siir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.