Aşığın oldum

Cemreler zamanýnda düþer havaya , suya , topraða
Sen zamansýz , öyle ansýzýn düþtünki aklýma
Önü sonu görünmeyen yollarým oldun ,
Yusuf oldum , kendimi en dipsiz kuyularda buldum ,
Bekledim , beni o kuyudan çýkaracak bir el bekledim ,
Öylesine derindeydimki , çýkamýyordum...
Sonra yüreðime düþtün ,
Leyla’m oldun , Þirin’im oldun , Aslý’m oldun ,
Kývýlcýmdýn , kor oldun ,
Hiç sönmeyecek yangýným oldun ,
Öylesine yaktýnki beni ,
Musab oldum , Hüseyin oldum , Þems oldum ,
Demir idim su oldum , su idim buhar oldum ,
Arþ’a yükseldim , Sensizlikte Seni buldum ...
Sonra ruhuma düþtün ,
Bilmemki ben ne oldum ,
Kapýndan ayrýlmayan Kýtmir’in oldum ,
Ne insan oldum ne melek oldum ,
Ne de , rýzalýk kazanacak bir kul oldum ,
Ben benden çýktým Sen oldum ,
Senin Abý hayat’ tan bir Katre olduðunu biliyordum ,
Ama elden ne gelir , öylesine güzeldinki vazgeçemiyordum ;
Evet , belki Maþuðun olmadým ama , þunu biliyorum ki Aþýðýn oldum...
Sosyal Medyada Paylaşın: