artýk þiirlerimde sana seslenmekten korkuyorum olur ya baþýmda dönen uðursuzluk sana da bulaþýr ve yarým aþklar kaderinde gezinir..
öylesine yaþadým demek için yaþanan bir hayatýn hemen kenarýna tutunmuþ var gücümle içine girmek için çabalýyorum ben burdayým diyen sesim sesine çarpýp geri dönüyor yüreðine yuva yapan baþka bir aþkýn yavrularý bu bahar çýkar mý bilinmez ama ben yuva yaptýðýný gördüm ya kendi yuvam darmadaðýn oldu bir anda artýk kurumuþ aðacýn dallarý gibi kuru bu yuvadan uçma vaktidir.
ayrýlýk ateþinden yanan gecelerin terini silmek bana düþtü sayýklamalar kulak týrmalarken susmanýn gururuna sarýlmýþým üþüyorum yine de nedense.
ayrýlýk bu kadar üþütmemeli aslýnda insaný sýtma nöbeti gibi titremeleri anlarýmda ellerimin buz tutmasý ne kadar saçma halbuki sen tutarken ateþ gibi yanardý terlerdi avuçlarým dudaklarým kurur adýný tekrarlardým içimden kalbim durmasýn diye.
mahþer kalabalýðý þimdi her yaným nereye baksam yüzü asýk bir sevdalý kaldýrýmlar boyu boynu bükük insan seli her yer sevmek bu kadar aðýr bir yük olmamalýydý omuzlarda yokluk hissi bu kadar düþürmemeliydi gururu yerlere en kötüsü bu acýnýn adresi yok artýk çoktan terkedilmiþ çaldýðý kapýlar yabani sarmaþýklar balkonlara dolanmýþ ve bir ayrýlýk þarkýsý daha söylenmeden yaþanmýþ.
yorgun bir kalbin son atýþlarýdýr bunlar sýrtýmda anýlarýn çuvalý nöbeti sana devretmek için mevsimleri sayýyorum.
Lavinia Sosyal Medyada Paylaşın:
Lavinia ..... Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.