“Çentik derenin beri düzünde karþýlaþýyoruz onunla. Koruköy’de bir yerde…”
bir tümseðe oturuyoruz
birer de cigara telliyoruz
hacý ve ben
üç köpek de karþýmýzda
bakýyorlar
dinliyorlar
hava güzel
“Yavru köpekler koþtura oynaya, koyunlar da otlayadururken konuþuyoruz. Havadan sudan, þundan bundan… Dostluk ne güzel…”
diyorum hacýya
ne olacak þu dünyanýn hali
insanlar çoðaldý
hayvanlar azaldý
“Ormanlarý kesiyorlar; apartman dikiyorlar, yol geçiriyorlar. Bok, sidik akýtýyorlar derelere, denizlere; zehir üfleyip gökyüzüne salýyorlar…”
þubatta güneþ açýyor hacý
bahar gelmiþmiþ gibi
nisanda kar yaðýyor
kýþ geri gelmiþ gibi
dev dalgalar sahiller yutarken
kasýrgalar evler yýkarken
seller insan boðuyor
ne olacak bu dünyanýn hali
bana ne diyor hacý
dünyayý ben mi yarattým
ben mi kurdum düzenini
ben mi bozdum
kanunlar kurallar dostum
ben koymadým onlarý
ben yok saymadým
suçlular yargýlanacak elbet
yanlýþlar cezalandýrýlacak
hesap verecek herkes
hem de bu dünyada
öteye býrakýlmayacak
“Hacý beni sever. Hacý herkesi, her þeyi sever…”
soruyorum hacýya
neden hacý diyorlar sana
arabistan gittin mi hiç
gitmedin
kabeyi tavaf ettin mi
etmedin
þeytan taþladýn mý o yerde
ayaklar altýnda ezildin mi
ezilmedin
Gülümsüyor hacý; “sakallýyým ya hep, ondandýr.” diyor.
hacý okur yazar deðil
okula gitmemiþ
hacý yalan dolan bilmez
þeytana kulluk etmemiþ
içi dýþý bir onun
istemezse gülümsemez
ama diyor
yönetenler okumuþ dostum
entrika onlarda
dünyayý yöneten onlar
top tüfek onlarda
savaþlarý onlar çýkartýyor
insanlarý onlar kýrdýrtýyor
akýlsýzlýk onlarda
“Hacý beni sever. Seni de sever. Hacý herkesi sever. Herkes de herkesi sevsin ister. Onlar gibi deðil tabii; kendi gibi, sen gibi, ben gibi. Selam olsun ona…”
Tevfik Tekmen. Mart/2016/Lüleburgaz