Bu þiirimi, 42 yýl önce kaybettiðim ve özlemini hep kalbimde taþýdýðým annemin vefatýnýn yýldönümündeki duygularým... 55 Yaþýnda hâlâ yetimim...!
Bir bilsen kýrk iki yýl nasýl geçti sorma hiç
Köþelerde boynumu büke büke aðladým
Kimi bir yetim dedi… Kimi sokaktaki piç
Çaresizce gözyaþý döke döke aðladým
Sanki insan deðil de ruhsuz kemikle etim
Keþke yalnýz ben olsam duygular bile yetim
Ne köylüm sahip çýktý ne de þu memleketim
Gönlümde çiçekleri söke söke aðladým
Dört kardeþ yetim kaldýk hem de tek baþýmýza
Hiç kimse aldýrmadý akan gözyaþýmýza
Bir koca köy þahittir kader savaþýmýza…
Bu kader benim diye çeke çeke aðladým
Her günümüz bir zindan ýþýk ise mum gibi
Dert keder de bol ne var! Denizdeki kum gibi
Annemin hasretini… Sanki bir tohum gibi
O körpe yüreðime eke eke aðladým
Aklýma hiç gelmezdi ne bu gün ne de yarýn
Hep son duraðý oldum hüzünlü duygularýn
Bir yandan da içimde çýkmayan kaygýlarýn
Ýlmeðini boynuma taka taka aðladým
Ne hayattan tat aldýk ne bir gün mutlu olduk
Öyle bir ruh hali ki! .. Deniz gibi…! Boðulduk
Bazen eve gitmedik bazen evde kovulduk
Bazen de nehir gibi aka aka aðladým
Sakýn deme yeni mi varýyorsun farkýna
O duygu hiç bakmadý: Ellisine… Kýrkýna
Ne düðün dernek gördüm ne de elimde kýna
Hep ellerin eline baka baka aðladým
Her zaman bomboþ kaldý dolmadý ki hiç yerin
Unutmadým acýný… Hep taze ve çok derin
Hepsi tek tek yýkýldý yaþadýðýn evlerin
Harabelerinde ateþ yaka yaka aðladým
Meðerse kaderimmiþ nereden bilecektim
Köyde her çocuk gibi oynayýp gülecektim
Öksüz kaldým her þeyi bir bir sineye çektim
Ýçimde bent oldular yýka yýka aðladým
Ýþte böyle be anne þu hayata yem oldum
Bazen bir deli oldum bazen bir sersem oldum
Onun için hayata düþman oldum… Kem oldum
Her zaman yumruðumu sýka sýka aðladým
Þair/Yazar: Erdal Koca
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.