Ben de burdayým dercesine güneþ Göz kýrpýyordu bulutlar arasýnda Fettan kýzlar gibi oynaþarak Hadi gel diyordu.
Hiç de düþünmeden soðuðu Aheste aheste yürüdüm kýrlara doðru Uyku mahmurluðunda doða Biraz da tembelliðinden utanarak Hoþ geldin diyordu Gözlerini ovuþturarak.
Hava oldukça serin Ne derdim kaldý ne kederim Düþmedi aklýma Tecavüzler, ölümler Ceset dolu denizler Utansa da düþüncelerim
Güneþ doða ve ýslak yel Ýþte bahtiyarlýk dedim.
Davut Tunçbilek/Elmadað.
Sosyal Medyada Paylaşın:
davut tunçbilek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.