yýlda bir kez olsun görünsen yeterdi gözlerime
alýrdým mevsimlerden kahrýmýn hüzünlü adresini
az kalmadým bir yaným açýk buzlu sokaklarýnda
az almadým ölçüsünü aþkýn bu amansýz yollarýnda
az sarýlmadým boþluða, az kalmadým karanlýkta
kanatlarý kýrýk iki güvercindik biz, sessizdik
iki bahardýk biz ayný mevsimde ayrý ayrý solan
dokunulmazlýðý vardý arayýþlarýn, yokluðumuzdu
her nereye elim deðse bir býçak keserdi içimi
bir yara açýlýr, yýllarca çekerdim o esaretini
sokuluyorum bazen içimdeki cesarete adým adým
dokunuyorum topraða nemli nemli göz sürüyorum
ya daha önce geçmiþsen buralardan, buradaysan
sen de dokunduysan benim gibi yüreðindeki sese
benden önce göçüp gitmiþsen bu þehirden eðer
oy kýrýlasý cesaret, paramparça olaydýn keþke
gözümden sarkan yapraklar var sarýmsý baharda
seni göremediðim her anda sonumu hazýrlýyorum
dün geçerken býraktým düþleri geceyle aðlýyor
ne çiçekler sevdim yokluðunda dokununca soluyor
ah benim ölümünden bile medetler umduðum yarim
melekler geldi bugün mavi gözlerimi soruyor.
yeniden baþlamak hayata yeniden göç etmek gibi
hergün tekrar tekrar binlerce ölmek bu yaþamda
ne yarýna çýkabiliyorum ne de dünden düþüyorum
saklanabildiðim tek yerdi kalbinin ince çizgisi
ne bir yol vardý içimde, solundan gidebildiðim
ne de bomboþ bir kentte sensiz yaþayabildim
sert geçen bir kýþla yalnýz, öksüz ve yetimdim
sen ne dersen artýk, öyle bir þeydim iþte..
ben hep umudun, peþinden gidendim..
UMUDUN PEÞÝNDEN – Mawish Þiirleri – Mert Zafer Cansever