SEN YANMASAN BEN YANMASAM BİZ YANMASAK...

MARE NOSTRUM

En uzun koþuysa elbet Türkiyede de Devrim,
O, onun en güzel yüz metresini koþtu
En sekmez lüverin namlusundan fýrlayarak...
En hýzlýsýydý hepimizin,
En önce göðüsledi ipi...
Acýyorsam sana anam avradým olsun,
Ama aþk olsun sana çocuk, aþk olsun!
***
Neylersin ölüm herkesin baþýnda.
Uyudun uyanamadýn olacak.
Kimbilir nerde, nasýl, kaç yaþýnda?
Bir namazlýk saltanatýn olacak,
Taht misali o musalla taþýnda.
***
Ölüyorum tanrým
Bu da oldu iþte.

Her ölüm erken ölümdür
Biliyorum tanrým.

Ama, ayrýca, aldýðýn þu hayat
Fena deðildir...

Üstü kalsýn...

***
Bu Benim Adýmdýr
Kollarýnda bir güneþ ölür,
Gece gömmem onu diye tutturmuþtur,
Sürekli dalgalanmalarla
Deniz öðretti ona,
Nasýl çýkacaðýný kendinden,
Hem de hep kendi kalýp.

***
Ölüm üstüne yazýlmýþ sayýsýz þiirlerden þu an aklýma gelen bir kaçýndan kýsa dizelerdi bunlar.
NAZIM; Ne ölümden korkmak ayýp ne düþünmek ölümü dese de. Ölümden hiç vakit korkmadým. Üstelik son yýllarda ölümü çok özleyesim var.

Bir gün bir gemi kalkacak benim limanýmdan da meçhule doðru. Bu meçhul yolculuðun sonrasýnda ne olacak ne bitecek onu ben bilmem. Baþkalarý ne bilir ona da inanmam. Giden çok ama dönen hiç yok.

Ama öyle umuyor ve öyle diliyorum ki; o gemide beyaz atlarýna binip giden kadýn erkek bütün cengaverlerin arasýnda olurum.
Komþumuz Rahmetli komþumuz Asiye Teyze “ölmeyeceðim diyen parmak kaldýrsýn! “ Derdi.
Rahmetli anneannemin “Gelin girmedik ev olur ama ölümün girmediði ev olmaz” sözünü ilkokul sýralarýnda duymuþtum.

“Ölüler yokluklarýyla deðil de onlarla bizim aramýzda söylenmeden kalan sözler yüzünden keder verirler asýl.”
“Ölümün bizi nerede beklediði belli deðil, iyisi mi biz onu her yerde bekleyelim.”

Önemli olan uzun ve de mutlu yaþamak deðil tüm insanlarýn mutlu huzurlu ve sevgi dolu bir dünyada yaþamalarý için gerekirse ölüme gülerek gidebilmektir bence.
Ne mutlu kitleleri peþinden sürükleyen arkasýnda unutulmaz önemli ve derin izler býrakan onurlu cesur insanlara. Toplumlara ýþýk tutmuþ faydalý olmuþ beyinlere.

Deniz Gezmiþ’in kendi el yazýsýyla idamýndan önce kaleme aldýðý þiir;

Yenilmiþsem
Elim kolum baðlý
Boynumda yaðlý ip
Gelip dayanmýþsam
daraðacýna
Dudaklarýmda yarýn
Gözlerim yarýnlarda
Unutmak mý gerek seni?
Kapýlar kapalý
Tutulmuþsa gece
kapkara yollar
Sýcacýk bir sevgi
sunmayacak mýyým
insanlara?
Bakmayacak mýyým yarýnlara
Seslenmeyecek miyim
insanlara?

Sosyal Medyada Paylaşın: