ruhu yaðmalanmýþ bir dizi mezarlýk sakini alacalanýrdý huzur sokaðýnýn duru renginde sonra lacivert gözlü gece kuþlarý ötüþürdü –yokluðunda- afili sözlerime yamalanýr, bir kaç alkýþ tutardým taklacý güvercinlere
ah tam da bu vakit babam tutsaydý keþke ellerimden kötüler kendi kemiklerini kemirirken ölümden korkmamayý öðrenirdim deliler gibi neron gelse alamazdý seni elimden,
ki, yaþamýn pençelerine asýlmak arzusu var bugün içimde
daracýk omuzlarýma yüklenen büyüme aðrýlarýmla -uzaydan dinlemek ne kadar da heyecan verici sesinin tinini sonsuzlaþmak ecinnilerin ellerinde bit kadar kalana dek ardýmýzda dünya tüm parçalarýný toplamak ay’ýn
sessizce.. yaðmurda öpüþmek gibi.
Çiðdem Yüksel
2012/
Sosyal Medyada Paylaşın:
Çiğdem P. Yüksel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.