KENDİ BAHARIMIZ

• 1 Haziran 2012 Cuma 11:35:12

*Hep bencillik yapılır nedense sevgide bile, karşımızdaki kişiye beyaza kara veya karaya ak dedirtemiyorsak, ona hemen vefasızlık yaftası takarız.O da her kes gibi işe yaramaz olur nezdimizde.
*Hep bahar isteriz kendi gönül coğrafyamızda lakin karşımızdakinin baharlarını en çetin kışlara çevirerek yaparız,çünkü o beni seviyor, ceremesi de ağır olmalı diye düşünülür sevilen tarafından, sevene reva görülen.Sanki seven her devirde aşk darağacına mahkum edilmelidir, canı çıkana kadar, cehennemi yaşatmalıdır dünyada.
*Seven hep fedakarca,alttan almıştır elden kaçmasın diye gönül kuşu, çünkü ne kadar eziyet ettirse de onunla hüzünlerde mutlu oluyordur.Binlerce kez bıkmadan usanmadan onu sevdiğini ifade eder, sevilenin işine gelir, çünkü çok büyük haz duyar,sevinir çok sevildiğine ama kendisi bir kelime etmez, lâl oldu dilim ama sen anla yinede der hep.Bulmaca gibidir sevenin aklındaki her şey, papatya falına dönmüştür kelimelerin anlamlarından, duygu sağılır adeta.Bunlara rağmen seven, boynunu büküp giderken bile hain, vefasız gibi yakıştırmalar duyar arkasından.
*Lâkin bunun böyle devam etmeyeceği anlaşılır sonuçta, hep veren el olduğunuzda elde avuçta kalan bir şey yoktur ve ‘’Yeter artık’’diyebilmeli insan,şuurlu ve akli dengesi yerinde duruyorsa eğer.Bunun aksini devam ettiren bir kişi, özünden , benliğinden çok şey vermiş ve verecektir anlamına gelir, işte o zamanda duygu köleliği başlar, bu da bir insan için en büyük eziyettir yaşarken ölmek gibi.
*Kısacası , binlerce kez seni seviyorum dediğiniz insan, size bunun karşılığını bizzat vermiyorsa veya veremiyorsa, kusura bakmayın ama bu; düpedüz kendi elinizle köleliğe koşmaktır.
*Gerçek sevenlere, gerçek sevgilere…