Küçücük bir çocuktum daha onların eline teslim olduğumda.Eğilmeyi bekleyen yaş bir ağaç.Önce a,b,c dedirttiler yazdım okudum sayelerinde.Filizlenmeye başladığımda ise sevgiyi saygıyı hoşgörüyü öğrettiler.sevgi ve saygı suyundan suladılar beni.Yaşamayı öğrettiler bana,hayatın ve başarının basamaklarını çıkmayı anlattılar.Bazen elimden tuttular basamakları çıkarken bazende arkamdan yürüdüler .
Karanlık basamakları cesaretsiz ağır ağır , düşmekten korkarak çıkarken ben ışık tuttular hep.
Başarılarımı ve sevinçlerimi paylaştılar benimle.
Başarısız ve zor durumlarımda yılmamayı,sabretmeyi, azimli olmayı anlattılar.Azmin ve sabrın gübresini koydular dibime.
Her başarısızlık aslında bir başarıdır senin için dediler.Bana bunu ilke edindirdiler.
Karamsarlığa yenecek güç oldular bu küçük ağaca .Her şeye herkese inat başar yap göster kendini sivril bir yerlerden çık meydana dediler.
Kardelen vardır hani karda açan çiçek. Kara dona soğuğa rağmen açar ya hep.Beni o kardelene benzettiler.
Ve onlar benden tek bir şey istediler. Emeklerinin karşılığını....
İşte şimdi ben onlara en güzel karşılığı onlara meslektaş olarak verdim . Bir öğretmen... Biliyorum bu onların emeklerinin hepsini karşılayamaz ama ...
Bu müjdeyi onlara verirken sonsuz teşekkürlerimi sunarım.
Onlar beni küçücük ağaçken meyve veren kocaman bir ağaç yaptılar.
Şimdi ben onlardan öğrendiklerimle ışık tutacağım yeni hayatlara....
Filizlenmeyi büyüyüp kocaman ağaç olmak için sırada bekleyen fidanlara...





NOT:lütfen beni de eleştirin iyi yada kötü farketmez herkese selamlar...