"Sevgili;
Karlar altındaki şehirde kim bilir kaç yasaklı sevda, yüreklerin yıllanmış buzullarını eritti de ruhu duymadı Ademoğlu’nun. Dört duvar arasında ışık hüzmelerinin yayıldığı her haneden mutluluk kahkahaları yükselirken,biz gönül hanemizde neden hasretler biriktirdik hayranı olduğumuz dağların yüksekliğine nisbet yapar gibi."

Değerli Kardeşim,
İçtenlikle yüreğimden gelenleri söylemek istiyorum. Öncelikle o güzel yüreğiniz karşısında çok fazla söze gerek yok. İnci tanelerini andıran gönül güzelliğiniz yazılarınız ve şiirlerinizden belli oluyor. Satırlar insanın yüreğini ayna gibi yansıtıyor. Asıl ben size imreniyorum.

Yüreğinizin saf, temiz, sevgi dolu pırıl pırıl olması Rabbimin size bir lütfu olsa gerek. Bir eğitimcinin yüreği işte ancak bu kadar güzel olur.

Rabbim kalbinizdeki sevgileri daim etsin. Yetiştireceğiniz bin bir renk ve kokudaki canım çiçeklerimize ne mutlu. Böyle kendi güzel, yüreği güzel bir öğretmenleri var.

Selam, saygı ve sevgilerimi sunuyorum efendim. Kaleminize ve yüreğinize sağlık. Rabbime emanet olunuz. Muhabbetlerimle...

'Kıştan kalma buz kesen lodoslara inat,kır çiçekleri açtırmak vardı bozkırların ortasında.'

Çok güzel..Keyifle okudum ben de.Tebrikler.

Sevgili;
OYSA zamanı ters çevirebilirdik değil mi?
OYSA insanlığa meydan okuyabilirdik!
OYSA bütün ayıplanmışlıklara rağmen başımızı dik tutabilirdik!
OYSA sevdayı ölümsüz,sılayı gurbetsiz kılabilirdik!
OYSA bedenlerimizden sıyrılıp,ruhlarımızla varolabilirdik!

DEMİŞSİNİZ...


Sevmek;Her çirkinlikte bile bir güzellik görebilmektir!..
Sevmek;Köroğlu’ nun kır atına binmek,
Sevmek;Dünyaya kafa tutabilmektir!..
Sevmek;Kâh bulutların üzerinde gezinmek,
Sevmek;Kâh yeryüzünde sürünmektir!..

DİYORUM...

VEDE KUTLUYORUM YAZARI...

SEVGİYLE..