Hasret Mektubu...

• 1 Mart 2012 Perşembe 15:19:15

Sana yazmanın en güzel yanı konuşup dile getiremediğim duygularımı kağıda yazarak seninle hasret giderebilmek. Önce bomboş olan beyaz kağıt parçası sana olan aşkımla
şekillenip bir bütün oluyor. Sen diye başlıyorum, sen oluyorsun. Her satırında sen kokuyorsun, ünlemi sen, noktası sen, virgülü sensin. Keşke diyorum bunları senin yüzüne karşıda söyleyebilsem, gözlerinin içine bakarak seni ne kadar çok seviyorum diyebilsem. Oysa bunları yazarken bile gel görsen halimi yaralı bir kuşun kanat çırpışı gibi yüreğim çırpınıyor.
Yüzüm alev alev, gözlerim nemli hiç kurumadı ki sana tutulduğumdan beri. Aşk insanın canını bu denli ağrıtır mı? Bir insanın canını bu kadar yakar mı ? Gözyaşlarımı tutamıyorum inci gibi yanaklarımdan süzülüp akıyor. Oysa hıçkıra hıçkıra omuzunda ağlamayı ne çok isterdim. Biliyorum burda değilsin ama şuan benimlesin, seni yazıyorum.Sana olan sevgimi ve özlemimi.
Özlem bitermi bitmez sevdiğim, sevda bitermi bitmez bir tanem bitmez. Efkarlandım bir sigara yaktım dumanı öyle bir içime çektim ki sanki seni içime çekiyormuşum gibi geldi. Dumanını savurmak istemedim, ciğerlerimde sıkıca tutuyorum. Biraz daha canım yanıyor amma senin kadar yakmıyor beni sigaramın dumanı.Gördün mü nasıl da şekillenmeye başladı elimdeki kağıt parçası.
Sevgi seli oldun içimde, ah bir bilsen nasıl sana tutkunum, bu tutkunun esiri olmaktan biraz da korkuyorum. Biliyorum ki bu aşk beni her gün daha çok eritiyor. Sakın ha şikayet ettiğim düşünme çünkü ben sana aşık olmaktan asla şikayetçi değilim. Benimkisi birazcık kendi kendime sitem, aşık insan bazen saçmalar, nerde ne yapacağı hiç belli olmaz. İnan içim yanmasa belki bu kadar yazmazdım. Daha yazacaklarım var ama şuan gün doğuyor, onu seyredip biraz olsun uyumak istiyorum. Bir sonraki mektupta buluşmak üzere şimdilik virgüllüyorum...