Kocaman ayaklı adam

• 2 Ocak 2012 Pazartesi 16:17:13

1

Önce ,ayaklarını gördüm ; kocamandı. Ezmeden yürüyordu toprak yolda. Üstüne rüzgârın
savurduğu tozları yine rüzgâr üfürüyordu. Ağzından büyüktü gülüşü. Bakışı gülüşlerden
yapılmıştı sanki.Bir sanat eserine bakarca izliyordum onu.Kollarının uzunluğuna aklımıerdir
meye çalışıyordum. Kadınca bakışlarla duyumsamaya çalıştım. Ellerine dokundum , ateşten
di. Yoo şeytan ateşi değil. Ak pak bir yumaktı. Ne yandan baksam üstünde -sevgi- yazıyor
du..

Yolda sivri kayalar, uçurumlar,kırılıverecek ağaçlar ve üstüne yöneltiliverecek silâhlar var
dı.Korkmadan yürüyordu. Aşağıdan, yukarıdan her yönden baktım. Sesinin resmini çizdim.
Şarkısının fotoğrafını çektim. Gülüşünü yazdım. Aşkını karanfil kokusuna kattım. İyice anla
dım , o insandı..

Bir dere kıyısına geldi. Yıllanmış kara kavağa sırtını yasladı. Dere kıyısı çalılarla kavaklarla gölgeliydi.Yüzünde duran kendisiydi güneşin.Onun güzelliğine sevindim. Yanına gitmeli miy
dim.Yıllarca bir gölge gibi izlemiştim. Yolunda , o dağa tırmanırken bende ardındaydım.Do-
rukta beni görememişti.Kocaman bir kayanın arkasına gizlenmiş siperimde onu izliyordum.
Ben iri pankartlara yazılmış ,yanlıştım. Eğriliklerimi düzeltir düzeltmez yanına gidecektim.
Benim yanlışlarımı görmezden gelir veya düzeltirdi ama önce insan olmalıydım..

İnsan değildim. Bir eşyaya ,nesneye insan diyebilr misiniz ? Eline geçiren ,dilediği bir yere
fırlatmış. Herkes bir ucundan koparıp ,kimi yakmış ,kimi çöpe atmış .Kedilerin eşindiği bu
laşık artıklarının koktuğu; köpeklerin kemik aradığı ,yoksul kadının ,bir şeyler bulabilirim
umuduyla deştiği çöpe.Kendimi uzaktan bir hayalet izlerce seyretmeye alıştırıyordum. O-
nu gördüm. En önemli özelliği sürekli yürümesiydi. Doğrusu ayakları bir balete benzemiyor-
du. Kuşların söylediği müziği dinlerken mutsuzdu.Ben mi öyle sanıyordum. Kesin olan sürek
li aradığı biri vardı. Kimi, neyi aradığını biliyordum. Baktığı yönden ne aradığını kestirmek kolaydı.Baktığı yerde bulutları sağıyor,yağmur yağdırıyordu.Yağmuru çok sevmesi bundan
dı. Onunla , yağmurda ıslanmak olabilir mi ?Şimdi çul değil miyim yani ? Elimdeki kaleme bakı-
yorum.Bir eşya yazabilir, düşünebilir mi ? Onu düşünüyordum, düşüncelerimde ulaştım ona.

Kavağın altından çoktan kalkmış ,yağmurda yürüyordu.Yüzünde yağmur damlalarının izleri
kesindi. Ardına takıldım. Yol iyice ıslaktı. Onu izlerken yağmur dolu bir çukuru göremedim.
Düştüm. Ayyy! diyen sesimi duyunca, ardına baktı. Kalkmaya uğraşıyordum. Çiçekli basma
eteğim ıslanmıştı. Yanıma geldi , gülmesini yakından gördüm. İkimizin gülüşü birleşti.Çocuk
ça açtığım kaynaklardan binlercesiydi.Ellerimi tuttu. İlk kez gördüm ; ellerim varmış.Ağzım
da bir şeyler geveledim. Sonra aptallığıma kızdım..Yok muyum , var mıyım ? diyecek oldum.
Ellerimi yavaşça sıktı . Siz varsınız dedi.

Hani bir filmi gerçek mi diye seyredip dururken düş oluverir . Korkuyordum ,düşten uyanı-
vermekten.Gözleri yağmur birinden korkulur mu ? Ellerimin bir insan eli olduğunu duyumsa-
tan birinden bakışlarımı nasıl kaçırabilirdim ? Hayranlıkla gözlerine bakıyordum.Gözlerimizi
hiç kırpmadan birbirimizin yüreğinde gezindik..

21 3 1991 -Devamı var-