Kişiler makamlara değer katmıyor da,makamlar kişilere değer katıyorsa korkun öyle makamlardan.Dün küçük bir memur iken bugün amir olanın eğer içinde gizli bir makam sevdası var ise çekeceğiniz var demektir.Dışarıda yüzüne bakıpta merhaba demeyi bile içinizden geçirmeyeceğiniz insanlarla oturup çalışmak zorunda kalmak kadar kötü bir şey yoktur.Görevde iken elli kişinin hal hatır sorduğu bir insana o makamdan ayrılınca bir kişinin dahi dönüp selam vermemesi ibretamiz bir şeydir.Kişiler makam ile insan ilişkilerini birbirine karıştırırlar ise o karmaşık durumdan insani bir boyut çıkmaz zaten.Kişi öyle olmalıdır ki,kendisi olmadığı zaman hayırla,tebessümle yadedilebilsin.Yoksa ismi anıldığı zaman "lanet olsun yine mi o adamdan bahsediyorsun"deniliyorsa her şey bitmiş demektir zaten.Ne mutlu güzelliklerle anılana! (Talipname’den)