Biz artık eskisi gibi olamayız...

Duygularımızın yerini can alıcı kelimeler aldı...

Biz artık eskisi gibi olamayız...

Vurdu geçmedi...

Vurdu henüz öldürmedi...

Vurdu ve kaldı öylece....

Hani tarifi olmayan bir bağdı adını koyamadığım...

KOPTU...

Kelimeler kırdı...

Hiç kırılmayacağıma inandığım keimelerin ...

Bağlarken bir taraftan sıkıca...

Bir taraftan vurdu...

Vurdu geçmedi...

Vurdu öldürmedi...

Vurdu ve kaldı öylece...

Duygudan daha güçlü ne olabilirdi diye kendimce sorarken...

Kelimelerin gücü...

Ben kelimeyi çok hafife almışım...

Hep gördüğüm güzel cümlelerin içinde...

Şimdi...

Duygularımın üzerine bir sis bulutu gibi çöktü öylece...

Öldürmedi yıktı belki sessizce...

Bunlar gömülen duygularımın üzerine attığım bir kürek toprak kadar sadece...

Ama en kötüsü kaldı öylece...

Duyguyla beslenen kelimeler...

Şimdi üzüntüyle...

Üstümü örtmekte...

Şimdi tartıyorum zamanı,duygularımı ve kelimelerini...

Kelimelerin ezdi beni....

Ezik dediğin yüreğim...

Hani borç yiğidin kamçısıymış ya...

Kelimelerinde yüreğimi kamçılıyor şimdi...

Nereye kadar bilemem...

Kelmelerin yıktı, belki öldürmedi...

Ama en kötüsü öylece kaldı içimde...

Çok denedim neyle temizlenir diye...

Gözyaşı...

Hıh...

Demirin pası, yüreğin isi hiç geçer mi?

Geçmez...

Kaldı öylece...