Dışarıda yağmur yağıyor..
Penceremde toprak kokusunu bekliyorum..

Gözlerimin önüne sevdiğim insanlar geliyor.(Duygusallık buraya kadardı).. Eğer cümle başında ki ortamı yeteri kadar hayal ettiyseniz , yağmurun yarattığı etkiye geçelim..

Küresel ısınıyor havalar ve şairlerin dengesi bozuluyor. Gerçi şair adam deyim yerindeyse " dengesi bozuk" olur. Dengeli olsa ne anlamı olur ki? Nereden gelecek o zaman satır aralarında ki duyguların inceliği..
İstisna olan şu durumu düşünmek istemiyoruz." Yağdı yağmur , çaktı şimşek"..

Her neyse kayboluyoruz.
Kayboluyoruz dedik ya , gerçekten doğru. Önceleri şiirlerde, satırlarda kayboluyorduk. Şimdilerde ise şiirden anlamayarak kayboluyoruz. Aşk mektupları bittiği için belki de. PTT’ ye uğrayan aşık sayısında bir elin parmağını geçmeyecek seviyeye geldik.

Ben kayboluyoruz kısmında ki insanları kendim dahil olmak üzere " eşşek hoşaftan ne anlar" diye özetleyip geçiyorum.Üzüm üzüme baka baka kararır..Barış Manço haklıymış işte ; " Arkadaşım Eşşek" ki bende onlar gibi olmuşum..

Bu kadar sitem fazla bile. Başa dönecek olursak , her şey iki gün sonra aynı tas aynı hamam olacak ve bunca sitem uçup gidecek.En iyisi yağan yağmurda temizlenelim ki, hamam parasını cebimize atıp; ısmarlama aşkları ısmarlama şiirlerle dinlemeyelim.

Yoksa her şey PTT müzelerinde ki aşk mektuplarında kalacak.