Şimdi bu başlığı okuyanlar şöyle sesler çıkarabilir..’’cık ,cık, cıkkk ‘’ya da ,’’yok artık! Bu da ne böyle? Ayıp, ayıp vallahi de, ramazan ramazan ‘’da diyebilir. Benim suçum yok sayın okur ve de inanın ki ben kötü bir şey yapmadım. Bu cümleyi asla ve de nasla ben kurmadım. Olay şudur; Geçen gün, tesadüfen açtığım bir TV kanalında hafif dazlak, genç irisi birisi sık sık bu cümleyi kullandığı bir şarkıyı söylüyor ve de klip adı verilen tuhaf şeyde ise bir sarışın afetimsi bayan arkadaşı asansörde sıkıştırıp duruyordu. Ağzım resmi anlamda açık bir şekilde, şarkının sonuna kadar arkadaşı seyrettim ve de bilinçsizce ağzımdan destur, destur nidaları dökülürken bayılmış, gitmişim… Ayıldığımda ise ekranda, Ex sevgilisini rokete bağlayıp uzaya gönderen, uzun bir süredir yıkanmamış ve de üstü nedense hoparlör dolu bir arabayla gezinip gezinip, çölde çaresizce çığrışan Arizona güzeli Bengü’yü gördüm.’’Ohh,’’ dedim’’Oh, şükür, sonunda normal bir klip ve de oynak bir şarkı çıktı!’’….Hımmm,çoğuna göre normal geldi bana yine de !!



Çokkk uzun bir aradan sonra otobüse bindiğim bir sıcak yaz gününde yapmam gereken, yüzümü cam tarafına dönüp sağa sola anlamsızca bakınmak olmalıydı. Yapmadım, yapamadım. Nedense içimdeki şeytan beni dürttü ve de bana ‘’hadi, hadi bak işte, incele otobüse binenleri !’’dedi durdu. İyice inceledim herkesleri, sağdan sola, yukardan aşağıya. Sadece meraklı bir kedi saflığında ,bakındım durdum. Ben incelemeye devam ederken, bir çift otobüse bindi. Hemen önümdeki koltuğa oturdular. Olabilirdi tabi ki, ne de olsa koltuk boştu. Sağa sola bakınıyorum derken, birden önümdeki koltuğa, çifte gözlerim dikili kaldı. Genç oğlan çocuğu oturur oturmaz, başını kızın omzuna yasladı. Olabilirdi böyle bir şey, yorgun evlat herhalde dedim iç sesimle. Kızcağız da yapabildiği kadar vücudunu yukarıya çekip, o da kafasını evladın kafasına doğru dayadı. Güzel, her şey yolunda, uyuyacaklar derken, oğlan çocuğu kızcağızı sıkıştırmaya başladı. Kulağını öpmeler, enseye yapılan yaklaşımlar, vs vs derken, ben gözümün önünde yapılanları anlamlandırmaya çalıştım ve de bir yandan da etrafıma göz atmaya başladım.’’Acaba ben uzun zamandır otobüse binmediğim için mi bu yapılanlar bana tuhaf geliyor? Yoksa ben mi bu aralar tuhafım? Neden kimseler bu olanlara bir tepki göstermiyor? Ya da ben artık çok mu yaşlandım da, iki gencin birbirlerine ‘’sevgi ve de Aşk ‘’ ile yaptıklarını ayıplıyorum?’’ gibi iç sesleriyle de kendimle hesaplaştım.Bir süredir otobüse bindiğimde ise bakmamaya çalışıyorum artık sağa sola.Kedi ,camdan dışarıya bakıyor ve de diyor ki…’’yine de tuhaf bu jenerasyon canım..!!’’

Devam edecek…………