SEVMEK Mİ SEVİLMEK Mİ?

Sevmek; birilerini, doğayı, bitkileri, hayvanları, gökyüzünde düşen yağmur tanelerini, sabah vakti esen tatlı rüzgârı, sevmek kadar güzel ne olabilir?

Evsizleri görüp, dört duvarınız ve içerisinde çocuklarınızla sıcak yuvanız varsa.

Hastaları görüp, sağlıklı olduğumuza şükredebiliyorsak.

Her yıkıldığımız da kalkıp yine ayakta durabiliyorsak.

Ne mutlu bizlere. İşte en güzel mutluluktur bunlar...

Çevremizde ki insanlara bakıyoruz, çok mutsuz olduklarını görüyoruz. Hiç mi mutlu olacak bir sebepleri yok diye düşünüyoruz?
Her şeyin fazlasını istemek, azla yetinmemek ve sabırlı olmamak mutsuzluk sebeplerinden bir kaçıdır.
Onları mutlu edecek bir şeyler, ya da birileri hiç mi karşılarına çıkmadı ki?

Düşündüm hem de iki taraflı düşündüm.

Sevmek mi, sevilmek mi?

Karşındakinin seni çok sevmesi, sana değer vermesi, seninle hem hâl olması ve seninle mutlu olduğunu göstermesi ne güzel değil mi?

Sen de sevildiğin için mutlu olursun. Karşındakinin seni sevmesi senle mutlu olduğunu görmen seni de mutlu eder.

Bir de sevmek; sevmek kadar güzel bir duygu yoktur. Hem de ölesiye, aşkın gözünün kör olduğu gözle sevmek. Karşındakinde görmek istediklerini görmek…

En güzeli,
En yakışıklısı,
En duygusalı,
En karakterlisi,
En samîmisi,
En sempatiği,
En şirini,
En karizmatiği…

Onun sesini duyunca varsın. Onu görünce çarpan yüreğin aldığın nefeste;

Onunla bakmak,
Onunla görmek,
Onunla nefes almak,
Onunla kalbinin çarpması,
Onunla yaşamak,
Kısaca; sen o sun, o sen…

Ama platonik aşktan sevgiden bahsetmiyorum. Senden haberi olmayan, varlığını bilmeyen, görmeyenden…

Yoksa sevgi ve mutluluk aramak anlamsız. Sevgi karşılıklı olunca güzeldir. Sevmek karşılık bulunca değer kazanır.

…Ve sevdiğini, sevildiğini bilmek, hele severek sevileceğini bilmek daha da güzeldir.

Yâni sev ki sevilesin…

Sevmek ve sevilmek aah ah! Ne kadar mutluluk veren duygudur bir bilseniz…

-“Seviyor musun beni?” dedi.
-“Evet” dedim.
-“Peki ne kadar seviyorsun dedi?”
-“Minik bir serçenin gözyaşı kadar.”
-“O kadarcık mı, o kadar mı değersizim?” dedi.
-“Serçeler gözyaşı döktüklerinde ölürler.” dedim ve sustu…

Selâm… Sevgi… Duâ ile…
Kalın sağlıcakla…

22/07/’11
Leyla GEVREK