saçınızı okşıyacak başınızı omuzuna dayayıp ağlıyacak bir annenin özlemini çektinizmi hiç.......
bu her şeyi anlatıyor!
not;
arka fon gözü yoruyor
aslında bu yazılarınız düzenleme ile şiir sayfasına da konabilir gibi geldi bana

Gerçekten çok etkileyici,haklısınız sanırım,yaşamadığımız için anlayamayız bu duyguları fakat belki de paylaşabiliriz sizinle...Yüreğinize sağlık...

Sevdiğimiz halde ne çok insana elveda diyoruz değil mi?
Neyse ki yalnız değiliz.Ölüm dahil her çeşit ayrılığın uğramadığı tek bir ev yok ki.

Çok etkilendim bu yazıdan
ne insanlar tanıdım hayatını omuzuna yaslanacakları
hayali birine adamıştı. Hele kendim. Çocukluk çağında 11 yaşında gurbet yatılı okullarında
öyle anladım ki bu yazıyı

kaleminiz daim olsun
Sevgi ve hürmetimle

Hüzün dolu cümleler efendim..
Ama inaniki sizinle ayni duygularda olan binlerce inasinmiz var.. Ben de annemden yillardir uzaktayim.
Babamdan daha uzakta ...
Cocuklar mi?
Onlar zamani gelince yuvadan teker teker ucup gidiyorlar..
Hayatin kurali böyle..
Maalesef.

Allah(c.c.) hic kimseye sevdiklerinin yoklugunu yasatmasin.

Selam ve saygilarimla
Hilmi Yazgi