Yine sensiz bir sabaha açtım gözlerimi. Yine sensiz başladım güne. Bugünde anlamsız benim için hayat. Hani "hayatımın anlamı" sendin ya..
Sensiz ama seninle başladım güne aslında. Yalnız ama bi o kadarda kalabalık başladım.. Düşüncelerim, sorularım, hüzünlerim.. O kadar çok şey varki benimle olan.. Yalnız değilim aslında.. Sen hariç herşey benimle bugün. Mesela aşk, sevgi, hüzün, acı.. Hepsi benimle.. Yalnız bırakmıyorlar bini bugünde.. Yokluğunu her saniye hatırlatıyorlar bana.. "O yok artık" diye haykırıyor odamın duvarları, kalemim "unut onu" diyor, silgim "sil hayatından" diyor.. Bense, sensiz ama senli sayfalarıma sığınıyorum yine.. Seni anlatıyorum onlara.. "Bi zamanlar benimdi, mutluyduk.. İçten bir ’canım’ deyişi eritirdi beni, onun dünyasında kaybolmama sebep olurdu" diyorum..
Sonra.. Senli sayfalarım gözyaşlarımla ıslanıyor.. Tutmuyor ellerim, nefes alamıyorum sanki.. Düşüyor kalemim.. Devam edemiyorum seni anlatmaya..Acım ağır geliyor toparlayamıyorum cümlelerimi.. Hikayemiz gibi satırlarımda yarım kalıyor..

Not: Seni Seviyorum..