O değil de;

Erkek milleti çok mızıkçı. Oyunda yense de konuşuyor yenilse de.

Yendiğinde, oynanan oyunu en iyi kendisinin oynadığından tutun da Ortadoğu ve Balkanlarda adından sözedildiğini, yer yer heykelinin dikildiğini, insanüstü bir varlık olduğunu anlatıyor.

Yenildiğinde ise suç hep karşı tarafta.

Ben oyunu bilmiyormuşum, bilmeden alıp attığım taşlar oyunun kaderini değiştiriyormuş ve benim yüzümden yeniliyormuş. Yenen ben yenilen o ama konuşan yine o.

Pes yani’

O değil de;

Anlatamıyorum, taş bilene gelir. Özellikle de okeyde rakip tanımam. Hiç acımam yenerimmm.

O değil de;

Yenilince ağlayacaksanız neden oynuyorsunuz? Madem yenmeyi çok istiyorsunuz çalışıp gelin.

O değil de;

Oyunda her yol mübah. Taş çalabiliyorsanız da çalın ama yakalanırsanız baştan yeniksiniz. Acımam düşerim puanınızı.

O değil de;

Oynarken vatan kurtarıyor gibi iki saat düşünüyorsunuz ya püüffff yani. Ne o öyle satranç oynar gibi. Hızlı oyna yanlış oyna. Olayımız bu...

O değil de;

İki oyun oynayıp yenildiğiniz halde halâ, ’yenip kaçmak yok’ diyorsunuz ya, Allah sizi bildiği gibi yapsın emi!

O değil de;

İyi oyunlar... İyi bayramlar...