Keyifsiz geçen birkaç günün ardından, dışarı çıktığımda, güneşin sıcaklığını iliklerimde hissettim, bundan büyük keyif aldım. Kışın, o soğuk günlerinde bile, kısa aralıklarla görünen güneş bana her zaman olumlu yönde etki eder.Yürüyüşlerden zevk alıp, kendimi daha mutlu hissetmemi sağlar. Bazı senelerde olduğu gibi, bu yıl da ilkbahar oldukça serin geçti. Evlerimiz henüz ısınmasa da, cadde ve sokaklarda havanın ısındığı, kuşların farklı ve daha zevkli ötüşlerinden belli oluyor.
Güneşli günler, kendimi hep mutlu hissetmeme, sevdiklerime, konu komşuma, hatta tanımadıklarıma bile gülümsememe sebep olur. Boşuna, güneş yaşam kaynağı denmiyor.
Bir haftadır geçirdiğim şiddetli soğuk algınlığı sonucu, ağzımın tat alma duyusu bile değişmişti.Yediklerimin ,aldığım ilaçların sonucu olarak, hiç bir tadı yok gibiydi. Evimiz, İstanbul’un merkezinde , yerleşimin yoğun olduğu bir ilçesinde olmasına rağmen, beş blokluk bir sitede, piknik banklarının da olduğu yeterli bir bahçeye sahip. Şehrin keşmekeşini nispeten duymayan, sıkılınca çayımızı demleyip, çıkıp oturabileceğimiz bir nefes mekanının olması bizim için bir nimet .
Şükrediyorum Rabbime verdiği nimetleri ve güzellikleri görecek gözler verdiği için. Bahçede bankta otururken, güneşin ısısını, kuşların cıvıltısını, rüzgarın hafif, rahatlatan dokunuşunu,
selam veren komşumun sesini duyabildiğim için, yediklerimizin içtiklerimizin , hastalıklar hariç, lezzetlerini alabildiğimiz için, yanımdan sevilmek için sürünerek geçen minik bir kediciğe, kalbimde oluşan sevgi ve merhamet için, sağlıklı olduğumuz , kısacası yaşadığım için.
Dünyanın bir çok ülkesinde, esaret altında, ülkeleri işgal altında, yokluk içinde, yiyecek yemeği, içecek suyu olmayanlar düştü aklıma. Filistinli, ana babasız kalmış çocuklar, Irakta
hala işgal kuvvetlerinin esaretindeki, mağdur, her güzellikten yoksun insanlar, Afrika’nın ücra köşelerinde, bir yudum su getirebilmek için, birkaç günlük uzaktaki kaynaklara gitmek zorunda kalan insanlar, yakın zamanda depremlerle yıkılıp, darmadağın olmuş Haiti, ve orta Asya ülkelerindeki, evlerini yurtlarını kaybeden insanlar. Kendimden utandım, insanlığımdan utandım, Rabbimden utandım. Elimizdeki nimetlere çok az şükrettiğimiz için utandım. Bu sıkıntı içinde olanlar için hiçbir şey yapamadığımızdan utandım. Olmadık şeyleri sıkıntı, bela gibi görmekten utandım.Yarabbi o insanlar için üzülmekten başka bir şey elimden gelmediğini, onlar için sadece dua edebildiğimi biliyorsun. Onlara yardım et, üzerlerindeki zulümden onları selamete çıkar. Bizlere de elimizdeki nimetlere şükür etmeyi, şikayet etmemeyi nasip et. Şu güzel güneşli Mayıs günü gibi, onların da huzura kavuşmalarını sağla, ne olur Yüce Rabbim!