İNSAN-1 (Cennet - Cehennem)

• 23 Nisan 2010 Cuma 03:57:22

İNSAN
Cennet ve Cehennem…Siyah ve Beyaz….Uysal ve Kavgacı… Dürüst ve Düzembaz …Çalışkan ve Tembel…bu tezatları sayfalar dolusu yazabiliriz hem de bir anda…
Neden insan Cenneti ve Cehennem mi gelecek da arar.. Beklide gelecek de aradığımız hepimizin hayal ettiği kafa yorduğu cennet ve cehennem de buradadır. Baktığımız heryer de belki hatta ve hatta evimizdedir. Olamaz mı ?

Çevremizdeki birine yardım etsek, beklentisiz sevsek, karşılığında kazancımızın bir dua olacağını bilsek hatta dua bile almasak, bir tebessüm olsa ödülümüz bunun hazzı tadıyla sanki cennet bahçelerine girmiş olmaz mıyız ?

Çevremizdekilerle her an hır, gür, kavga etsek. Nefret beslesek, hasedlik gafına, kin gafına, gıybet gafına düşsek cehenneme girmiş olmaz mıyız?

Zamanında çok günahlar işlemiş birini düşünün aklınızın alamayacağı kadar kötülük işlemiş. Bu insanın vicdanı onu rahat bırakmamaya başladığında kendi kendine yaşam muhakemesine girdiğinde cehenneme girmiş olmaz mı? Cehennem mi öğrenmek istiyorsan çevrende vardır böyle insanlar sor anlatsın sana.. Cehennemi yaşananları ondan daha iyi bilen olamaz bence..

Ömrü insanlara hayırla geçen, muhabbetle etrafına bakan, kendisine açılan elleri boş çevirmeyen, aranan değil aranılan olan bu kişinin yaşadığı hazzı huzuru onu yeryüzünde cennete koymamış mıdır sizce.. Bence cenneti bundan daha iyi tarif ede bilecek insan var mıdır?

Demekki anahtar elimizde..Herkesin kendi elinde.. Güzellikleri hak etmek de etmemek de insanın kendi elinde..Yeter ki hakka aşk besliyelim. .O’ değil mi bize şah damarımızdan daha yakın olan, nasıl bir ayıp işlediğimizde çevremizden utanıyor sıkıntılı anlar yaşıyorsak nasıl oluyor da bize bizden yakın olan her gece öldüren her sabah dirilten yüceden utanmıyoruz, sakınmıyoruz. Kendimize saygımız sevgimiz yok mu ? İnsan kendisini düşmanı kendine yaptığı kötülüğü inanın başkasına para verseniz yapamaz..Sabahları çıkarken güzel bir sözle muhabbetle çıkıyor muyuz ? Ya bir daha göremezsek evdekileri o acı cehennem azabı olmaz mı ? Annemizi, babamızı, akrabaları ve dostlarımızı ne kadar zamandır aramıyoruz? Kırgınız belki de ama kırgınlık inanan bir insana yakışır mı ? Zamanım yok demeyin aman zamandan bol hem de boş vaktimizden bol neyimiz var ki? Kendi kendimizi kandırmayalım lütfen ?

Gelin bu dakika bu an bir iyilik yapalım kendimize aşık olalım önce.. Bu bencillik değil.. Şemsin Rumi’ye aşkı gibi toprağın suya havaya aşkı gibi….
Kendimize iyilik yapmaya başlarsak inanın insanlığa iyilik etmeye başlarız..
Cenneti yaşarız her an..
Mistik kokuları hissederiz ailemizde evimizde işimizde…

Unutmayın ki Hak Yolunda ilerlemek için çalışkan bir akla değil,
saf arınmış temiz bir yüreğe ihtiyaç vardır..
O yürek de yeri geldiğinde meleklerden üstün insanda yani …

SENDE MEVCUT…