Bilimadamları devekuşlarının uçmamasının sebebini kendilerini kovalayacak ve hayatlarını tehdit edecek yırtıcı faktörlerin ortadan kalktığına emin olunca, kanatlarını kullanmayı bıraktığını söylemekteler...


Bilinçli olarak tanınan dış tehlike kaynak­larına karşı gösterilen emosyonel tepkiye korku denir diyor psikologlarımız yani korku sonradan edinilen bir duygu durumu oluyor bu durumda. İçerisinde yaşamış olduğunuz ortamların etkileriyle şekil alan ve yer yer kötü boyutlara da ulaşan bir duygu durumu da denebilir...

Ama korku aynı zamanda hayatta kalabilmemize de yarayan bir durum örneğin tehlikeler karşısında gözü kapalı gidecek olsaydık eğer kendimizi bir uçurumdan aşağı atabilir, yanan bir ateşin içerisine hoplayabilir, silahın namlusunu kendimize ya da karşıdakine çevirebilirdik yani tehlikeler karşısında bedenin alarma geçmesi pek de sakıncalı olmadığı gibi bence yararları da olabilir tabii aşırıya kaçmamak koşulu ile..

Devekuşunun uçmasının sebebi de bu korkudan kaynaklanıyor olsa gerek yoksa dinazorlara yem olup gidecekti kuşçağız... Tehlike gidince uçmanın da bir anlamı kalmamış oluyor tabii. Ne diye uçsun dağların doruklarına doğru değil mi?

Savaş olmasa insan neden ister ki barışı?

Aşağıda korku olmadan yaşayıp gitmek kanatsızca...


Kanatlarımızdan kurtulmak ümidiyle herkese sevgilerimle...


Güldane Dal (20100125)