8217; aman ya rabbi bu ne muhteşem kitap’ diyecektik ki, kapı içinde kapı açıldı. Bir önce ki bilgiye, Hz Ibrahim misali’ Ben batanları sevmem’ diye burun büktük. Olması gerekende bu idi, gördükçe daha çok çoştuk, çoştukça daha çok okuduk, okudukça acizliğimizden belimiz eğrildi ve nihayet toprak ile birleşmek için, dizlerimizin dermanı kesilerek alnımız turaba karıştı.

Gökyüzünden düşen damlalar gibi, gözümüzden birkaç damla yaş akıttık, yeryüzüne düşen damlalar, gökyüzünden düşen damlalarla birleşip,semaya buhar olup çıkıp, gözlerimizden kayboldular. Birlik oldular, bulut oldular, milyonlarca gözyaşı ile karışarak bugün penceremin önüne gökyüzünden yorgunca, kendilerini yere attılar.
Böyle her yağmur yağdığın da, damlaların raksını seyreder, kendime derim ki:
- yine yanan bir gönülden bir damla düştü yeryüzüne, baska damlalarla karışıp gökyüzüne çıkmak için, hasret ateşi ile yanan bir damla...

Bugün damlaların raksı ile kendimi avutmak için, herşeyden uzak gökyüzünde ki damlaların yeryüzüne düşüşünü okuyacağım.
Kim bilir, belki bu damlaların biride, yarimin gözünden yeryüzüne düşen iki gözyaşıdır. Buhar olmuş, gökyüzüne çıkmış, benim damlalarım ile karışıp, penceremin camına, tüm aşkı ile atılıp, ’ ah, ah’ feryadı ile birşeyler anlatıyordur.
Bugün, gökyüzünden akan damlalarla, raks edip kendimi yeryüzüne atacağım.
Tenim turap, kendim toz toprak olunca, belki o zaman bende parça parça gökyüzüne çıkar, damlalarla raks ederim...
Bugün anlatacağım hiç birşey yok, bugün başka bir gün.
Bugün ten canlı ama gönül ölüler meclisine dalmış olan bir gün.
Bugün.....neyse....


Mustafa Çelebi