KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1059 Okunma
- 16 Yorum
- 0 Beğeni
YEMEK İÇİN YAŞAYANLAR
Çalıştığım şirkette Candan adında şirin bir kız var. Candan, tıpkı adı gibi samimi ve sevecen bir kız. Herkesle çok çabuk kaynaşır ve arkadaş olur. Bu iyi özelliğinin yanında, birde kötü özelliği var ki; herkesi bıktırmış durumda. Bu sevimli arkadaşımız, hani şu; yemek için yaşayanlar var ya, o tiplerden.
Sabah kahvaltısında, iki simit yetmez. Öğle arası köşe bucak kek, bisküvi, çikolata, ne bulursa yürütür. Artık o kadar çok kilo aldı ki; merdivenlerden çıkamaz oldu.
Muhasebedeki arkadaşlarımızın çoğu sabah kahvaltısı yapmadıklarından, yada çok erken yaptıkları için, erken acıkıyorlar. Bu sebepten öğle yemeğine erken gelirler. Bizim Candan kahvaltıdan az önce kalkmış olmasına rağmen, onlarla birlikte hemen sofraya oturur.
_Aslında acıkmadım;, sizi görünce yemek canım istedi.
Hemen tabağını onlarınkinden dört katı fazla doldurur. Az önce kahvaltı yaptığı için çatlama derecesine gelir. Bu defada şirketin içinde soda aramaya başlar. Bulduğu bir sodayı yüzünü buruşturarak içmeye çalışır. Çünkü damak zevkine hiç uygun değildir soda.
O’ na çikolata tadında yiyecek ve içecekler olmalı, böyle soda gibi yavan tatları hiç sevmez. Yediklerini ağır ağır sindirmiş; canı çay içmek istemiştir ama; çay kurabiyesiz içilir mi? Hemen gözüne kestirdiği Nurhayat’ın masasına yönelir.
Orada bir kek görmüştür. Zavallı Nurhayat, kek masada bir hafta dursa yemek aklına gelmez. Çöp gibi bir kızdır. Candan’dan öyle korkmuştur ki; değil keki, masayı götürse bir şey demez. Çünkü Candan kızcağızı kıstırdığı yerde dövmektedir. Sıska kızcağız sesini çıkartamaz, ne isterse verir.
Karşı masada oturan Nilgün, bu işten pek hoşlanmaz. Candan’a tavrını koyar.
_Bak Candan, böyle giderse, iyice şişmanlayıp; başımıza kız kurusu olarak kalacaksın. Sana abur cubur yemeyi yasaklıyorum der.’
Ama kim dinler; bir gözü Nurhayat’ın masasındaki kekte, öbür gözü Nilgün’dedir. Kedi gibi yavaşça masaya yanaşıp, keki cebine indirir. Hızlı adımlarla ofisten çıkar ama; bu olay Nilgün’ün gözünden kaçmaz. Hemen peşine düşer.
Candan önden,, Nilgün arkadan, öğle bir koşarlar ki; görenler yangın söndürmeye gittiklerini düşünür.
Ben gülerim sadece. Ey! Kör boğaz, sen neler açıyorsun insanların başına…
Emine Uysal /07/10/2009
Yazdığım öykü gerçektir. Candan hala yemektedir. Biz bir çözüm bulamadık. Sizin bir öneriniz varsa, her türlü öneriye açık olduğumuzu belirtirim…
YORUMLAR
bende gülerek okudum ama hayatın gerçeği bence bi diyetizsene gitse iyi olur sağlığı açısından .
eline yüregine sağlık....
Bu sabah yazımı arkadaşıma gösterdiğimde; kahkahalarla güldü. 'Yazının eksiği var, fazlası yok. Aynen beni anlatmışsın. Depoya sakladığım kekten haberin yok dedi.'
bu bir hastalık be arkadaşım
aslında bakmayın öyle gözüktüklerine onlarda normal insanlar gibi olmayı çok istiyorlar ama malesef hastalık bu bir türlü başaramıyorlar normal yemeyi.
sokakta rastlayıp baktığımda birden dözgöze geliriz hemen başımı çeviririm çinki hisseder neler düşündüğümü ve utanırım onuda utandırdığım için utanırım.
ben hayatı hep rejimle geçen bir kilo fazlalıkya ekmekten aştan kesilen biriyim ama onlarıda anlayabiliyorum.
obezite büyük bir hızla yayılıyor özellikle hazır yiyecek ve kola bağımlılarında.
üzerinde durulması gerekn bir konu arkadaşım.
payşaşım için teşekkürler.
"İnsanoğlu, midesinden daha kötü bir kap doldurmamıştır." HADİS.
merhaba yazınızı keyifle okudum::)
güzel kardeşimiz diyetisyene gitsinn bol bol yürüsün
bende diyet yapanlardanın ve başarılı oldum.iradeli olursa başarır
sağlıcakla kalın..
Büyüklerimiz çoıcuk iken " ye kızım ye, can boğazdan gelir" derdi.
Şimdi ise " Sakın yeme kızım , can boğazden gidiyor" diyoruz. Çünkü günümüzün en kötü hastalığından biri oldu OBEZİTE hastalığı
Keşke yaşamak için yemeyi öğrenebilsek her birimiz.
Yine çok güzeldi. Sevgiler yüreğinize
Kelimenin tam anlamıyla yazının başlıgı kendisine cok uymuş.Gercekten yemek kendısı ıcın yaşam biçimi gibi bişey.tek kusuru var oda yemegını( yicek olan herseyı dıyelım)kımseyle paylaşmaması.Oysakı çalışma arkadaşları onunla herseyı paylaşıyor olmasına rağmen o kımseyle paylaşmaz.Yemek dendıgı zaman dunya duruyo sankı onun ıcın.O bir obizete aslında kendısıde farkında ama bunun ıcın hıc gayret sarfetmıyor kendısı irade yok kendısınde.Cok güzel anlatmısın yıne arkadasım emine kesinlikle uyuyor kendısıne umarım bigün düzelir ama çok zor....
:)) Canım arkadaşım, bu hastalığın çaresi maalesef ki yok. Keşke bir önerim olabilse! Ama senin yüreğine sağlık çok güzel bir yazı okuduk bu sayede.
Sevgilerimle...
Hepinize çok teşekkürler. Fikirlerinizi Candan'a ileteceğim.
bence aşık olsun erir biter sevgili emine...
kilo tanrının bencilliğe hareketsizliğe ince düşünmemeye
paylaşımsızlığa verdiği yük taşıma cezasıdır....
hormonal bozukluklarsa tıbbın konusudur....bu da bir orta yorumu olsun....ama kimse kırılmasın....
Ayhan abinin yorumunu okumadan benim de aklıma geldi bu fikir ama geç kaldım. Ama o da işe yaramıyor. Çok güzeldi ya. Bir ara ben de kiloluydum. O psikoloji çok farklı bir şey. Sanırım kilo arttıkça, mide de daha fazla büyüğyo. Göz doymayınca da mide doymuyor. Güzldi Sevgili arkadaşım. Sevgilerimle :)
Midesine kelepçe takalım Candan'ın.Olmaz mı?...
Gülerek okudum ama Candan'a gerçekten bir çare bulmak lazım.
saygılarımla...
sevgili gönül dostu öncelikle tebrik ediyorum gülerek okudum kendimi gördüm sanki ama bir çözüm olacağını sanmıyorum güzel dizeleriniz için tebrik ediyorum saygılar
