Türkler,kökeni Nasrettin Hocalara,Bektaşilere dayanan derin bir mizah geleneğine sahiptirler.Bu mizah geleneğinin en temel karakteristik özelliği;hicve(nükteye,taşlamaya) dayalı olmasıdır.Yani Türkler gülmek için gülmezler.Gülerken düşündürtmeyi ve düşünmeyi severler.
12 Eylül 1980 tarihi Türkiye’de birçok konuda olduğu gibi mizah konusunda da önemli bir dönüm noktasıdır.Bu tarihten önceki mizah anlayışıyla bu tarihten sonraki mizah anlayışı artık çok farklıdır.Bu konu sadece Türkiye’nin değil,aynı zamanda dünyanın da önemli bir meselesidir.Artık dünyayı şekillendirenler,yaşadığımız gezegene kapitalizm adı verilen garip, düşündürücü bir yaşam tarzını layık görmüşlerdir.Kapitalizmin ana kuralı ise düşünmeyen, üretmeyen sadece tüketen ve büyük patronlara çok büyük paralar kazandıran nesil ve nesiller yetiştirmektir.Bu ana kural çerçevesinde ülkemizdeki mizah anlayışı da payına düşeni almıştır.Artık yüzyıllar boyu övündüğümüz köklü mizah geleneğimiz kapitalizm adı verilen yaşayış biçimi sayesinde doğrudan veya dolaylı olarak ruh değiştirmiştir.Türkler,düşündürme-
yen sadece güldüren mizah anlayışını benimsemişlerdir.En fazla gişe hasılatı yapan sinema filmleri ve tiyatro oyunlarına baktığımız zaman halimizin ne kadar içler acısı olduğunu anlamamak mümkün değildir.


CANER İHTİYAR