Geçtiğimiz günlerde deneme çözerken Felsefe kısmında şöyle bir paragrafla karşılaştım:’Her şeyi bilmek isteyenlerin,sırf bilmiş olmak için bilgi edinenlerin bilgisi,onları birer bilgi hamalı yapmaktan başka bir şeye yaramayacaktır.’.Paragrafın,görüşün doğruluğundan emin tavrı insana başta paragrafı destekleme hevesi veriyor.Fakat okunulan sindirildikten sonra paragrafın anlamının:’Sadece yarar sağlayan bilgi değerlidir.’ olduğunu görüyoruz.Ben bu fikre katılmıyorum.Bir bilgi yıllarca beynin bir köşesinde taşınabilir.Ve bu insana asla bilgi hamalı sıfatını vermez.Çünkü dünyanın her an ne getireceği belli olmayan bir yer olduğunu düşünürsek,hamallığını yaptığımızı zannettiğimiz bilginin nerede ne zaman işimize yarayacağını asla bilemeyiz.


Bir bilgi ömrümüzün sonuna kadar bize hiçbir fayda sağlamayabilir.Ancak bilmek,hem insana hiçbir şey bilmediğini göstererek insanın düşünsel manada temellerini oluşturur hem de dünyayı kavramasını kolaylaştırır.Bilmek için bilgi edinmek,bence bilgi hamallığından ziyade insanın dünyanın işleyişine ve sırlarına malik olmasını,hayatın anlamını kavramasını sağlar.Bilgi insana eziyet değil,deneyim ve mutluluk verir.


Beynimizin sınırları henüz hiçbir bilim adamı tarafından belirlenememiştir.Çünkü belki de bir sınırı bulunmamaktadır.Ben beyini,bir bellek kartı zannedenlerin aksine,veri eklendikçe genişleyen bir sonsuzluk olarak görüyorum.Bu yüzden eklenen verilerin beynimizi doldurup zorlaması yerine,sonsuzluğun kapılarını açıp onu ferahlatması fikri bana çok daha mantıklı geliyor


Bilgi hamallığı yoktur,bilgi,bilgelik sevgisi vardır.Bizleri geliştirip,hayatımızı güzelleştiren de işte bu bilgiye,bilgeliğe olan sevgidir.