Uzlaşmalarla dolu bir hayat.. Körelmiş duygularım yaşıyor bedenimde.. Yorumsuz sevdalarım.. Sözsüz cümlelerim var hayata dair.. Haykırıyorum fakat duyuramıyorum sesimi.. Her defasında soluk soluğa kalıyorum..
Sanki hayat 1-0 öndeydi benden.. Herşeye rağmen yaşıyorum hayat denen oyunu.. Kuralsızlığı seçiyorum.. Bağlı kalamıyorum yaşamıma.. Kabuğuma sığamıyorum.. Taşıyorum her defasında duygularımla.. Yormuyorum kimseyi.. Üzmüyorum.. Sıkmıyorum.. Çok olmuyorum hayatlarında.. Sessizce uzaklaşıyorum, gidiyorum kendi diyarıma.. Evet.. Kendi diyarım; mutluluk olan, huzur olan saygı ve güven olan aşk kokan bir diyar.. Burda ki gibi değil tam tersi.. Yeşillik dolu.. Her kötülükten arınmış bir diyar.. Oraya gidince belki de şimdiki yaşamımı özleyeceğim.. Ama özlemek yetmeyecek geri dönmeyeceğim..