Zamansız sancılar gelirde, bunaltır ya, en olmadık zamanlarda bedenimizi,hatta ne bedeni,tüm benliğimizi.Uykularımız zayi olur,rüyalarımız bitmek, tükenmek bilmez, kabuslara dönüşüverir.Gecelerin ne kadar uzun olduğunu hisseder,hiç bir şeyin sizi teselli edemediği o anları yaşamaya başlarsınız ya.Ümidiniz gözüyle baktığınız dağlara, kara geceler çoktan düşmüştür,düşmesine de, bundan sizden başka herkesin haberi vardır.
Yediğiniz tatlılar ağzınızda buruk tatlar bırakmaya başlamış,ağzınızın tadını bozan yediğiniz tatlıların değil de,kulaklarınıza fısıldanan ağulu cümleler olduğunu anladığınızda,köprülerin çoktan atılmış olduğunu bildiren kişi ile, kulağınıza fısıltıyla haberi ulaştıran nev i şahsına münhasır kişinin aynı kişi olduğunu…
Ömür ikindi vaktine çoktan yakalanmış,çıplak ayak, dar sokaklarda sadece gölgelerimin beni terk etmediği,güneşin bile beni takip etmekten usandığı,gücünden, nurundan hiçbir şey kaybetmemesine rağmen,hafif hafif terke hazırlandığı, gönderdiği titrek ışıklarından belli olmaya başladığı anlar, geldi çattı ve sen gene görünmedin, o demir parmaklıklı pencereden.Daralan vakitlere inat, içime düşen sancılara inat, hatta sana inat nöbetlerdeyim gene .Karanlıklar tüm zalimliğiyle üstüne çöküverse bile şehrin.Yaklaşan ayak sesleri tedirgin etmiyor,yağan yağmur umurumda değil,ellerim cebimde ve ben gene aynı yerde, seni geçtim, nafile beklemekteyim sessizce hayalini.
Nice şiirler yazar, nice derin cümleler döktürürdüm ya, ne kalemim var yanımda, nede o kalemi tutacak elim,parmaklarım bedenimde.Sadece hisseder ve yutkunur , öylesine derin bir ah der, içimde esir olan zamansız sancılar yaşatan, hayalini azad eder, çeker giderim.Gözlerin, baktığı her yerde, şifalar dağıtsa dahi, ben sıkıntına razıyım,açma gözlerini ben görmesem de razıyım,razıyım başka gözlere değmesin yeter ,gece sonlandı güneş ortaya çıktı gene,nöbet şimdilik sona erdi ,sana gün yeni başlarken benim güneşsiz zamanlarımın eceli oldu…