Akşamüstü şehrin tüm kalabalığıyla beraber yürüyordum.Adımlarım ileri, daha ileri gitmeye razıydı.Fakat yorgun vücuduma daha fazla aldırış ederek bir minübüse bindim.Arkalardan boş bir koltuğa ilişiverdim.En sessizliğimde bile sesli düşünceler kurabilmeye çalışıyordum.Asıl olan yorgundum,üzerimde birikilmiş hadsizlik kalmıştı birkaç gün öteden...Derken;

Tarçın kokulu bir kız’ın affedersiniziyle cam kenarına geçnmek istediğini söyldi.Bu da ne ya!Yerimden kalkıp cam kenarına bir başkasının oturması.Gerçi hayat memat meselesi değildi.Ve ben bunun tartışmasını yapamayacak kadar yorgundum.Peki, diyerek yerimden kalkıp diğer koltuğa geçtim.Hafif tarçın kokusu burnuma geliyordu, neyseki göz kapaklarım kapanıyor ve ben hiçbir şeye aldırış etmemeye çalışıyordum.Ve derken;

Artık bu münasebetsizlikler artmıştı.Tarçın kokulu kız;Şunu uzatırmısınız acaba...
Off!Tabiki de minübüste rahat olmayı düşleyemez insan!İşte moralimin kötü gidişatı ve sairelerin yoğunluğu, rahatsızlığımın karekökleri....
Maalesef bi de uzattığım paranın bol bozuklu üstünü almak.Ve tarçın kokan kıza vermek...

Artık içsel döngüme dönebilirim.Gerçi başımın tepesinde olağnca insanın lüzmlu konuşmalarını azıcık ta olsa duymasam daha güzel olacak...
Başımın içindeki topyekün soruları cevaplamam gerekiyordu.Bi de şu ağır bastıran uyku...Allahtan, bir kaç cadde sonra inebilecektim....Derken;
Artık bu derkenler fazla oldu canım...
- Müsadenizle inebilirmiyim?
Tabiki hanımefendi ne demek,Müsade sizin.Yeterince rahatsız etmelrinize bu da eklendi.Hiç problem değil,Şimdi inip hayatınıza müthiş bir şekilde aynen devam edeceksiniz ve bu minübüs ve ben sizin hayatınızda sadece bir figür olacağız belki yüzümüzü bile bilmeyeceksiniz.Ve buradaki insanların ve benim buhranlı hayatımı sorgulamayacaksınız....

Bunların hiçbirini demediğimi biliyorsunuzdur herhalde.O kadar güçsüzüm ki kendimi bile savunama ben.hem biraz fazla büyütüyorum.Belli olduğu kadar psikolojik bunalım bu.Hemen kalkıp,tarçın kokan kızın gitmesini bekledim.Oturmaya çalışırken iki hanım teyze yerimin yerli sahibi oldular.Biraz utanma duygusu yaşamdım değil.Ohh! Geldim sonunda...Bir minübüs maceramın içimdeki hadiz bunalımlarıyla yoğrulmuş deseni ...