ÜÇÜNCÜ ÇOCUK SAVAŞI

• 5 Kasım 2008 Çarşamba 01:13:16

Yıl 2000. Onbeş yıllık evliyiz. Evde ara sıra tartışmalarımız olsada eşimle mutlu bir evliliğimiz var. İlk çocuğumuz Gül’ümüzün ardından 4 yıl sonra gelen oğlumuz Alper Tunga’da 10 yaşında.
Artık bebek bakımını iyice unutmuşken Allah’ım bize bir evlat daha gönderiyor. Oğlan mı olsun kız mı olsun diye bir isteğimiz yok. İkisinden de var. İkisinin de hazzını tattık çok şükür. Gelen sağlıklı olsun da fark etmez düşüncesindeyiz ikimizde.
Daha gelmeden aile bireylerimiz arasında yerini aldı misafirimiz. Hatta işyerin de müdürümüz sordu bir toplantı esnasın da senin kaç çocuğun vardı diye.
İki desem geleni dışlamış gibi olacağız olmayacak. Üç desem henüz misafirimiz ortada yok yalan olacak. Bende 2,5 deyince biraz güldüler. Bende misafirimizi beklediğimizi anlattım.
Yakın bir zaman sonra ultrasonla üçüncü çocuğumuzun kız olacağını ve sağlıklı olacağını öğrenince sevincimiz katlandı.
Sıra geldi isim bulmaya. Ben kızımın ismini buldum ve koydum. Sinem olacak. Annesi, kardeşleri her gün bir isim buluyorlar, Beğenmeyip yeni isimler arıyorlar. Benim bulduğum tek isim Sinem ‘di. Ama benim bulduğum isimde kabul görmüyor hanemizde.
Derken kızımız Nisanın 14.günü sabahın ilk ışıklarıyla dünyamıza gelip aramıza katıldı. Akşamdan başlayan yağmur gece boyu sürmüş, kızımızı yine yağmur altında hastaneden alıp evimize getirmiştik.
Yağmur berekettir ya, kızımız da bereketiyle geldi evimize.
Aman Allahım. Bu ne güzellik sanki ayın 14,ü öyle derler ya güzel kızlara zaten ayın 14 ünde gelmişti dünyaya ondan dır dedik.
Güzel kızıma isim bulma yarışı devam ediyor hala. Hanımda gün boyu yağan yağmurla geldi bari yağmur olsun demeye başladı.
Şimdi iki isme düşmüştük diğerleri elendi teker teker.
Sinem ve yağmur isimleri kalmıştı sadece.
Ben diyorum Sinem olsun hanım diyor Yağmur.
Olmuyor anlaşamıyoruz. İş büyüdü.İnatlaştık.Ben 5 aydan beri sinem diye diye öyle alışmıştım ki vazgeçsem sanıyorum kızım çıkıp gidecek evden,alıp götürecekler elimden.
Tartışma büyüdü.Nerdeyse savaş halini alacak.

İSİM KOYMA SAVAŞI ya da 3.ÇOCUK SAVAŞI diyelim.

Milletler 3. dünya savaşını beklerken bizim evde 3. çocuk savaşı başlamak üzere. Tartışma her geçen gün büyüyor. Bende vazgeçmiyorum. Hanımda. Ara veriyoruz ara sıra. Tekrar oturuyoruz barış masasına.
Bak Hanım diyorum Sinem güzel bir isim. Söylerken ta yüreğimi veriyorum. Hem ben bu isme çok alıştım vazgeçemem.
Hanım diyor ki ben doğurduğum çocuğuma isim koyamayacak mıyım yani. Üç çocuk doğurdum diğerlerine isim koyma hakkım olmadı. Bari bunun ismini ben koyayım. Düşünüyorum haklıda. Ama bende vazgeçemiyorum ki.
Hanım haklıydı. Kızımızın ismini o vermeliydi. Öyle ya. İlk kızımız dünyaya geldiğinde ben asker ocağından haber gönderdim.‘HASRET’ olsun. Kızmışlar büyüklerimiz. Yani ki… Kızı varmış da hasret kalmış ta hasret olacakmış. Olmaz.
Derken dayısı baskın çıkıyor ve kızımızın ismi GÜL olarak kalıyor. Kırk gün sonra ilk defa kucağıma aldığım da Gül’üm diye sevmiştim.
İkinci çocuğumuzun ismini ben koydum. Hem de on yıl öncesinden. Evet, doğmadan 10 yıl öncesinden oğlum olursa ismini Alper Tunga koyacağım diye niyetlenmiştim. Nerden mi aklıma geldi dersiniz.
Alper Tunga Sagusu Destanı çok hoşuma gitmişti. Birde 80’li yıllarda Cami avlusunda şehit edilen bir vatan evladı ki ülkemizde cami avlusunda öldürülen ilk insan Alper Tunga Uytun’un ardından anasının yaktığı ağıtları gazetede okuyup etkilenmiş ve ağlamıştım. Üzülme ana oğlunun ismini yaşatacağım diye söz vermiştim gıyaben daha lise öğrencisi olduğum zamanda.
İsmi yabancı gelse de yakınlarımıza alıştırdım söyleye söyleye dünya ya gelene kadar ve itiraz etmediler.
Geldi dünyaya koyduk ismini. Büyüdü. Hatta sünnet davetiyesindeki klasik söylemler hoşuma gitmemişti de davetiyemizi de ben yazdırmıştım.Şöyle iki kıta halinde.
Şairlik merakı var ya gönlümüz de.

Alper Tunga Sagusu’dan
Alper Tunga Uytun’a
Alper Tunga İspirli’den
Nice Alper Tunga’lara

Adını biz koyduk
Yaşını Allah versin
Bu mutlu günümüzde sizi de görmek
Bizlere onur versin.

Babası

Evet, Hanım haklıydı. Hem de yerden göğe kadar.
Artık vazgeçeceğim hakkımdan baba olarak ama bir umut var içimde belki razı ederim diye açıklamıyorum niyetimi.
Nüfusa resmi olarak yazdırma süremiz olan iki aylık süre dolmak üzere biz hala isimi netleştiremedik.
Bir iki gün içinde gidip yağmur diye yazdıracağım ismini mecburen.
İşte o günlerde şair dostum sırdaşım Hayrettin YAZICI Bey aradı telefonla. Görüştük. Arkadaş kızımızın ismini ne koydunuz diye sordu.
-Sorma arkadaş hala isim bulamadık. On yıl sonra bir kız daha bulduk isim bulamıyoruz. Ben diyorum Sinem olsun, hanım diyor Yağmur. Anlaşamıyoruz bir türlü.
Hayrettin Bey hemen demez mi Yağmur Sinem olsun. Hem de güzel olur. Sineme düşen yağmur damlası. Anlamı da güzel olur.
-Vallahi arkadaş benim gönlüme yattı. Benim için uygun. Hanıma da söyleyeyim. Kabul etmezse vazgeçeceğim artık. Çünkü zaman kalmadı, cezalı duruma düşeceğiz.
Hanıma söyledim. Hayrettin Bey Yağmur Sinem olabilir diyor ne dersin.
Hiç itiraz etmedi. Olur demez mi. Dünyalar benim oldu. Sinem’ime kızıma yeniden kavuşmuş gibi oldum. Sevindim.
Savaş sona erdi. Barış imzalandı. Karar verildi. Onaylandı. Yağmur Sinem olarak ismini aldı güzel ve tatlı kızımız.
-Hay Allah razı olsun arkadaş niye daha erken aramadın. Ne tartışmalar yaşadık bir bilsen. Nerdeyse savaş çıkacaktı.
Boşuna dememiş YUNUS EMRE atamız. Nur içinde yatsın.

Söz ola kese savaşı
Söz ola kestire başı
Söz ola ağulu aşı
Yağ ile bal ede bir söz.

Geçen gün kızıma sordum. Şimdi sekiz yaşında. Kızım ismini seviyor musun?
-Evet, baba hem de çok. Hem diyorum ki ne güzel uymuş birbirine.
İyiki adımı YAĞMUR SİNEM koymuşsunuz. Arkadaşlarım da çok beğeniyor adımı .
Biz kızlarımızla ve oğlumuzla mutluyuz.
Allah evladı olmayanlara da evlatlar versin ve hep beraber mutluluk içinde yaşasınlar.

AMİN…