KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1559 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
ÖLÜMÜ YAŞAMAK...
Ölümü rüyada görmekle ilgili bir şiir okudum etkilendim, dağıldım.
Oysa ben gerçek ölümü yaşadım bir zamanlar, yazmalıydım çünkü yazmasam ,
toparlanmam çok zor olacaktı.
Oturup yazdım her kelimesi gerçektir hikâye değil. Yaşanmış bir olaydır,
benim yaşladıklarımdır yazdıklarım…
Hala iliklerimde hissederim, hala hatırladıkça dilim tutulur konuşamam…
***
Panaromada bir sabah balkondayım yine Sevdiklerim uykuda.
Bense çayım elimde Sabahın zevkini yudumluyorum Panaromada.
Havamı kararıyor, neden içim bir hoş…
Canım azalıyor birden, bağırmak istiyorum çıkmıyor sesim, yanımdaki kim?
Korku sarıyor benliğimi, yer kayıyor ayaklarımdan, yanımda biri var o kim.
Allahım ölümmü kapımı çalan, Azrail’mi yanımda olan?
Neler oluyor böyle Kendimi seyrediyorum Annem başımda ağlıyor
Oğullarım eşim başımda yaşlı gözlerle…
Oğlum kalp masajı yapıyor bana gitme, dayan annem gitme diye sesleniyor.
__Siren seslerini sustur oğlum Başım ağrıyor…
Annem, eşim, çocuklarım herkes ağlıyor, anlıyorum artık meğer yanımda, gördüğüm Azrail’miş, Ölümmüş kapımı çalan…
Hem önümü görüyorum, hem ardımı; Hem üst yanımı, hem altımı.
Söylenen her konuşmayı duyuyordum, Rabbim öyle çaresiz öyle farklı bir duyguydu ki anlatamam. İnsanın bedenini yerde görmesi...
Sonra Rahmetli Babam geçti karşıma dipdiri, ben onun öldüğünü biliyordum,
elile işaret etti bana gel diye, yüzünde hüzün vardı gel derken.
__ Gelmeyeceğim Babam çocuklarım onları bırakmıycam, yoo, baba ben gelmek istemiyorum.
Kalbim atmıyormuş, ne/de nefesim varmış tıbben ölüymüşüm, öz suyumu bile atmış vücudum yani resmen ölmüşüm sonra oğlum kalp masajı yapmış kalbim çalışmış küçük dilimi tişörtüyle tutup çekmiş nefes almaya başlamışım. Rahmetli babamla konuştuktan sonrası gri bir boşluktaydım 16 gün hiç bir şey hatırlamıyorum ameliyat sonrası yoğun bakımda, kendime geldim.
Sonra/sında yaşadıklarım çok zordu. Bir süre konuşmakla çok zorlandım. Algılamam yavaşladı yazmak istedim, kalemim yazmak istediklerimden faklı şeyler yazdırdı.
Sokağa tek maşıma çıkmamı istemedi Eşim ve Oğullarım, köşeleri dönerken çarpıyordum duvarlara, mesafeleri ayarlayamıyordum. Korkuyorlardı benim için.
Onları üzmemek için kabullenmiş göründüm. Pes etmek benim lügatimde yoktur, azimle üzerine gittim sorunlarımın.
Ve onlardan gizli çıkmaya başladım sokağa. Yolun karşısına geçmek için trafik ışıkların olduğu yere kadar yürürdüm çünkü kendim gitmeliydim yorulurdum duvar kenarlarında oturup dinlenirdim. Şimdi istediğim yere gidebiliyorum.
Oğlum bilgisayarı kullanmayı, yeniden öğretti bana kitaplar aldı okumam için okuyorum artık.
Kalemle yazamadıklarımı bilgisayarda yazmaya uğraştım ve 3 sene sonra yazabildim.
Yıllarca uğraştım baş ağrılarım hiç geçmedi, ben acı çekme yede dayandım çünkü yaşıyordum mutluyum.
Hayat her şeye rağmen güzel mutluyum ve tüm bunlar bana şükretmeyi öğretti.
KURBAN OLDUĞUM YÜCE RABBİM, YENİ BİR ŞANS VERDİ BANA ,YAŞIYORUM ŞÜKÜRLER OLSUN...
CeynaN
15- 09- 2002
EYLÜL
PANAROMA
YORUMLAR
sevgili ceynan hanım
önce geçmiş olsun dileklerimi iletir sonra da yazınızı okurken çok ağladığımı belirtmek isterim çünkü ben 18 ekim 2005 yılında trafik kazası yaptım 26 yaşında üstğm tabip olan oğlum ağır yaralandı fakat doktor ve hemşire hatası ambulansın bizi küçük bir yer olan emirdağına götürmesi oradan eskişehire zor yetişmemiz oğluma yapılan kalp masajları bu sırada sizin anlattıklarınızı çok yerden okuduğum ve bildiğim için ne kadar acı anlar yaşadığımı herhalde hissedersiniz bir anne olarak o kadar acı ki oğlum üstelik doktordu kalp masajını yukarıdan izlemiştir neler neler çekmiştir hayatı çok ama çok seviyordu mesleğini çok seviyordu yıllarca okudu ölen gençlere çocuklara hatta yaşlılara çok çok üzülürdü biz ölürsek diye hiç kırmaz çok efendiydi hastalansak çok ilgilenir elinden gelen herşeyi yapardı......düşünebiliyor musunuz benim bir anne olarak halimi durumumu şimdi yaşasa 30 yaşında olacaktı ankarada gülhane hastanesinde arkadaşları ile birlikte çalışacaktı ben her zamanki gibi nöbetlerinde börek sarma götürecektim çok acı canım rabbim kimseye evlat acısı vermesin ağlamaktan yazamıyorum sevgilerimle canımmmm
Sevgili Canan hanim,
Cok onceden bu yazinizi okumustum ama yorum yazamadimdi .Simdi tekrar okudum ve sizin azametinizi kutlamak istedim.Herzaman azmin ne kadar olumlu oldugunu yazmis olduklarinizdan goruyoruz. Gecenlerde bir yorumumda yazmistim Agbimde buyuk bir bas agrisi ile ilk once oldu ve neler gormus tuylerim diken ,diken oldu anlattigi vakit.Dotorlar hastanede fisini cekelim dediler cektirtmedik 6 hafta komada kaldi daha sonra yavas ,yavas bizlere dondu su an beyninde iki baloncuk var 17 senedir oyle yasiyor hersey normal arabada kullaniyor sanki hic bir sey olmamis gibi.Sizin gibi cok azim etti cocuklari kucuktu.
Bu basinizdan gecen yaziyi paylastiginizdan oturu cok tesekkurler hayat boyu saglik dolu gunler dilerim.
Sevgimle
Sevgili Ceynan Hanımefendiciğim,
Yaşanmış geçmişinizi, yeniden yaşayarak aktardığınız satırlarınızda ve yaşam anınızda; adeta, yanınızdaymışım gibi his etmeme sebep oldunuz.
Büyük geçmiş olsun, efendim. ailenizle sağlıklı, huzurlu, afiyetle, gönlünüzce yaşayınız.
Allah'a emanetsiniz.
Sevgi ve saygılarımla...
büyük geçmiş olsun neyse geçmiş şükür. Hayırlı ramazanlar dilerim ve daha nicelerine inş.
