Agir berda kayê xwe da ber bayê. -

Samanı ateşe verdi, kendini rüzgâra verdi.

Kürt atasözü

Xamit Xaylo mardinde yıllardır hep kendini bu işe vakfetmişti babadan kalma buğday ve üzüm tarlası vardı hani meşhur olurdu mardinin üzümüde şöyle emek vererek zahmet çekerek bir uğraşsan derdi Xaylo mutlaka sana en bereketli ürünü verirdi yalnız her atasözünün doğru çıkmadığı gibi ne yazık ki her zaman beş parmağın beşi bir olmuyor üzüm üzüme baka baka kararmıyordu her üzüm tanesinin tadı başka bir tattaydı birisini yersin tadı ekşi ve acıdır diğer üzümü yersin hoş lezzettir iki kardeşti Xaylo ile zozan zozan tilki idi Xaylo kurt ama hiç kimseye zarar vermez dişini bilemezdi samanı yükler rüzgârı takip eder işini ona göre düzenlerdi bir gün baba hıdır 80 yaşında çağırdı çocukları adaletli bir şekilde çizdi iki gardaşın sınırını ve Hakkın rahmetine kavuştu arkasında iki evlat 7 tane torun birde hayır duası bıraktı fakat iki kardeşten biri tembel biri çalışkandı e böyle olunca ne olacak tembel olan çekemez hasetçi çalışkan ise bereketli zozan bir gün tarlaya çit ördü ve bu tarla benimdir ben emanetçi değil miras sahibiyim diyerek el koydu kardeşinin tüm varlığına işte insanın sonu böyle başlar bir gün dersenizki her şey benim elbet bu Allah Tealânın gücüne gider ve tüm emeğinize ateş düşer küçük bir kıvılcımdır tüm tarlanızı kül eden