Sorma sevgilim sorma!

Hayat eski bir pantolon ve eski bir paltoyla yürümüyor...

Fakirlik diz boyu.
Yürekler yamalı.
Kahır hiç bitmiyor ve ızdırapla eğiliyor yıkılıyor ve ağlıyorum...

Gözyaşlarımın rengi hep değişiyor. Bazen klasik, bazen çok çekici, bazen de kıpkırmızı!

Ağlamak erkeklere yakışmıyor be sevgilim ama ne yapayım!
Kimin dişlerini kırıp kimin ağzını, burnunu dağıtayım!

Sorma be sevgilim, sorma!
Yokluğun gözü kör ayakları sakat, yüreği darmadağın, göğsü duman, varlığı ziyan olsun!

Utanıyorum!
Utanıyorum ama o yokluk denen fahişe hep koynumda sabahlıyor...

İnsan büyüdükçe küçülüyor işte sevgilim!
Mesela ben... Küçükken hep büyümeyi hayal ederdim. Yüreğim küçücüktü ama taşıdıkları kocaman! Oysa ya şimdi! Koca bir yürek ve taşıdıkları küçücük ve koca bir hiç...

Olmuyor sevgilim olmuyor...

Sayende üzgünüm ve herkese ve her şeye kırgın...

2011