BENLİK VE YALNIZLIK

Yalnızlık, çoğu insanın korktuğu, ama benliğin en çok nefes aldığı yerdir.
Kalabalıkta kaybolan insan, sessizliğin içinde kendine rastlar.
Çünkü benlik, gürültüde boğulur; sessizlikte büyür.
Kendini duymak istiyorsan, önce diğer sesleri susturman gerekir.

İnsan, doğduğunda yalnızdır.
Kendi nefesinin yankısıyla tanışır önce.
Sonra büyür, isim alır, kimlik giyer, topluma karışır…
Ve ne zaman ki “ben” olmaya başlar, o an yeniden yalnızlaşır.
Çünkü benlik, kalabalıkların onayını değil, kendi varlığının yankısını ister.

Yalnızlık, benliğin aynasıdır.
Ne kadar derine bakarsan, o kadar çıplak kalırsın.
Çoğu insan bu yüzden aynadan kaçar — çünkü kendini görmeye cesaret edemez.
Ama kimse kendi karanlığıyla yüzleşmeden, ışığını bulamaz.
Karanlık olmadan benlik tamamlanmaz; çünkü her benliğin bir gölgesi vardır.

Bazen susarsın, çünkü kelimeler seni yanlış anlar.
Bazen gülersin, çünkü ağlamak seni ele verir.
Ve bazen insan, yalnızlığında öyle bir noktaya gelir ki,
artık ne birine ihtiyaç duyar,
ne de kendine açıklama yapar.
İşte orası, benliğin eşiğidir.
Ne bir adım ileri, ne bir adım geri atabilirsin.
Sadece kalırsın.
Kendinle baş başa.
Ve ilk kez gerçekten var olursun.

Benlik, yalnızlığın içinden geçerek olgunlaşır.
Kalabalıkta pişmez insan; sessizlikte yanar, erir, saflaşır.
Çünkü benlik, bir varlık değil, bir süreçtir —
bir doğumun ve bir ölümün arasında uzanan sonsuz bir arayıştır.
Yalnızlık o arayışın tapınağıdır.

Kimi yalnızlıktan kaçar, kimi orada ebediyeti bulur.
Kimi kendi sesini susturur, kimi o seste hakikati duyar.
Ve sonunda herkes şunu öğrenir:
Yalnız kalmak, eksilmek değil, saflaşmaktır.
Çünkü kalabalık seni çoğaltmaz,
sadece yankını büyütür.

Bir gün, sessiz bir akşamüstü…
Kendinle oturursun,
hiç konuşmadan.
Ve fark edersin:
Benlik, kalabalıkla değil, yalnızlıkla tamamlanır.
O an anlarsın, insanın kendiyle barışması bir zafer değil, bir teslimiyettir.
Teslim olursun — ama başkasına değil, kendine.

Ve sonra…
Dışarıda hayat sürer,
içeride sen.
Birbirinize dokunmazsınız ama artık kavga da etmezsiniz.
Çünkü benlik, sonunda kendi yalnızlığında huzur bulmuştur.
Hüseyin Erdinç