1.)Atalarımız ağaç yaşamından karasal yaşama doğru giderken ve dört ayaklıdan iki ayaklıya geçerken bazı değişimler olmuştur. bunun bazı avantajlları olmuştur.Özellikle memelilerde beyin büyüdükçe beynin etrafındaki kas, kemik, damar dokuları daha da çok büyümek zorunda kalması gibi.. Fakat biz konumuza dönelim.


Dişiler iki ayaklı üzerinde durmaya başladıkça bel daralması oluşmuş ve bu da doğumları zorlaştırmıştır.Bundan dolayı daha aciz ve zayıf yavrular üremiştir.Anne soyunun devam etmesi için yavruya daha fazla zaman ayırmış ve bu var olan duygusal bağı arttırmıştır Biz buna "’ sevgi" diyoruz.Evrimsel bir avantaj sağlamasaydı, bir anne çocuğunu sevmezdi ve bu duygu asla evrimleşmezdi

2.)Anne sevgisi tüm canlılarda içgüdüsel değildir..Sosyal öğrenme biçimi de etkilidir.
Yavrusunu reddeden anneden tutun da yavrusunu öldüren annelere, yeterli ilgi ve bakımı kasten göstermeyen annelerden tutun da oldukça sakin, soğuk kanlı, daha mantıksal ve bilişsel annelik yapanlar bir tarafta iken diğer uç tarafta ise yavrusunun başından ayrılmayan, gözünü ondan ayırmayan, hemen canını verecek hatta yorulmasın diye iş yapmasına müsade bile etmeyen anneler de mevcut.
kardeşinin yavrusuna kendi yavrusundan ayırmayan anne de var. Kendi yavrularını bir tutmayan da. Kendi yavrusunu satan da var evlatlık şekilde hısımlık alıp üzerine titreyen de. Öldüren de var hiç tanımadığı yavru için ölen de.

Evrim,acımasız değildir.Nötr’ dür.Olanı anlatır olması gerekeni değil ya da duygularının esiri olanlarla bir nefreti de yoktur.Çünkü gerçek,gerçektir.