Modern toplumlarda insan ilişkilerinde yaşanan güven bunalımı, bireyin sosyal yaşamını derinden etkileyen bir sorun haline gelmiştir. Konuşacak çok şey olmasına rağmen, bu paylaşımların anlam bulamaması, iletişimin yüzeyselleşmesi ve bireysel yalnızlığın artması, sosyal bağların zayıflamasına yol açmaktadır. Bu durum, özellikle duygusal olarak yakın sayılan kişilerden beklenen karşılıkların alınamamasıyla daha da derinleşmektedir.

Güven kavramı, psikolojik ve sosyolojik açıdan incelendiğinde, bireylerin en çok sevdiği, değer verdiği ve yakın hissettiği insanlardan öğrendiği bir deneyim olarak öne çıkar. Ancak son yıllarda gözlemlenen yaygın ihanet ve hayal kırıklıkları, bu öğrenmenin travmatik bir boyuta taşınmasına neden olmuştur. Yakın çevreden beklenen empati ve destek, yerini önyargı ve zarar verme eğilimine bırakmış, bu da bireylerde şüphecilik ve izolasyon duygularını güçlendirmiştir.

Toplumsal bağlamda ise, iyi niyet ve insancıllık gibi erdemlerin enayilik olarak algılanması, etik değerlerin erozyona uğradığını göstermektedir. İnsanların birbirine karşı artan rekabetçi ve çıkarcı tutumları, sosyal dayanışmayı zayıflatmakta ve kişisel çıkarların ön plana çıktığı bir ortam yaratmaktadır. Bu durum, güçsüz olanların ezilmesi ve güçlülerin tahakkümünü pekiştirmesi gibi olumsuz sonuçları beraberinde getirmektedir.

Turgay Kurtuluş