Çok eskiden Yedi cihana hakim İmparatorluğu Osmaniye’de, şer’i hükümler geçerli idi.Padişah tiz zamanda yapılmasını istediği işleri kadı ya havale eder, şeyhülislam’ın fetvası baz alınarak sehzadeler boğdurulur, işini düzenli yürütüp birinin ayağına engel teşkil edenler işten uzaklaştırılır, En fazla haraç ödeyen yabancıların işleri şer’i hükümlerden ayrık tutulurdu.Yani günümüzün bir benzeri.Tek fark kitabına uydurdukları laiklik bendini kaldıramamaları.Sıkıntı burda.Zira Diyanet işleri Başkanlığı sıklıkla çeşitli zamanlarda fetvaları imzalıyor.Bu konu da fazla söze gerek yok.Bir hikâye anlatıp yazıyı bitirmektir asıl amacım.

Cihana hakim olduğumuz zamanlar da ordumuz seferlere çıkardı .Yine böyle bir zamanda Hindistan taraflarında bir ormanda mola verir birliklerimiz.Başlarında yine fes var , ama ne renk olduğunu kaynaklar yazmamış.Askerler gece yatarken feslerini çıkartıp baş ucuna koyup yatmışlar.Kalktıklarında bakmışlar fes kayıp.Etrafa şöyle bir göz gezdirmişler.Bir de ne görsünler ;ağacların tepesi başı fesli maymunlarla dolu.Fesleri maymunlardan nasıl geri alacaklarını düşünmeye başlamışlar.

Bakmıslar ki maymunlar aynen askerlerin hareketlerini taklit ediyorlar.Allah’tan oklar ile yayları almamış maymunlar.Yoksa askerin işi zorlaşırdı.Komutan askerlere emir vermiş.Herkes bir maymunu hedefine alsın ve atacağı fesi hemen kapsın demiş.Asker tek sıra haline geçip yürümeye başlar.Maymunlar da aynen tek sıra yürüyüşte.Komutan elinde kalan tek fesi başına takıp yürümeye başlar.Maymunlar da aynını tekrarlar.Komutan başındaki fesi çıkarır maymunlar da çıkarır.Komutan fesin içine tükürür ve uzağa fırlatır.Maymunlar da aynını yapar.Böylece askerler feslerine kavuşur.Fetva ile takılsa da dinle alakalı bir şey olmadığı için ..