İslam, insanların hayatlarına rehberlik etmek amacıyla vahiy yoluyla gönderilen bir dindir. Bu din için Kur’an yeterlidir. Ancak, zamanla geleneksel uygulamalar, bazı dini kavramların yanlış anlaşılmasına ve gereksiz yere eklemeler yapılmasına yol açmıştır. "İnşaAllah" kelimesi, Arapça kökenli olup "Allah dilerse" anlamına gelir. Müslümanlar, gelecekteki bir olay hakkında kesin bir ifade kullanmadan önce, bu kelimeyi söylerler. Çünkü, Allah’ın iradesi dışında hiçbir şeyin gerçekleşmeyeceği inancı İslam’ın temel taşlarındandır. Bu ifade, insanların kendi iradelerinin sınırlı olduğunu ve her şeyin Allah’ın dilemesiyle gerçekleşeceğini hatırlatır. Diğer taraftan, "Âmin" kelimesi, dua bitiminde kullanılan bir sözcüktür ve "Allah kabul etsin" anlamına gelir. Genellikle dua edilen şeyin kabul edilmesi için bir dilektir. Ancak, "Âmin" kelimesinin Kur’an’da açıkça emredildiğine dair bir delil bulunmamaktadır. Bu da geleneksel uygulamaların, zamanla dinin bir parçası haline geldiğini gösteren önemli bir noktadır. Kur’an, insanlara doğru yolu göstermek için indirilen bir kitaptır. İçeriğinde hayatın her alanına dair kapsamlı hükümler barındırır. Ancak, "İnşaAllah" ifadesi, Saffat Suresi 102. ayetinde geçmektedir. Kehf Suresi’nde de Müslümanlara belirli durumlarda "Allah dilerse " demeleri emredilir. Örneğin, gelecekteki bir olay hakkında konuşurken bu ifade kullanılmalıdır. Kur’an’da, Allah’ın dilemesi dışında hiçbir şeyin gerçekleşmeyeceği gerçeği vurgulanır. Bu durum, kader anlayışıyla da yakından ilişkilidir. Diğer taraftan, "Âmin" kelimesi Kur’an’da geçmez. Kur’an’da duanın sonunda "Âmin" denmesi gerektiğine dair bir hüküm bulunmamaktadır. Bu da geleneksel uygulamaların Kur’an’dan bağımsız olarak zamanla geliştiğini gösterir. Geleneksel İslam yorumlarında, dua sonrasında "Âmin" demek, dua eden kişinin dileklerinin kabul edilmesini istemesi anlamına gelir. Ancak bu uygulama, Kur’an’da doğrudan bir emir olarak yer almaz. Geleneksel İslam, çoğu zaman Kur’an’daki emirlerin yanı sıra hadislere de dayanmaktadır. Bu hadisler, Nebimiz Muhammed’in hayatına dair uygulamaların birer örneği olarak kabul edilir. Ancak, bazen geleneksel uygulamalar, Kur’an’ın açık hükümleri yerine geçmektedir. Bu durum, özellikle "Âmin" gibi ifadelerin kullanımı ve diğer bazı dini ritüellerde kendini gösterir. Kur’an’a dayanmayan bir uygulamanın, zamanla toplumda yaygınlaşması ve dinin bir parçası gibi kabul edilmesi, geleneksel İslam’ın bir özelliği haline gelmiştir. Geleneksel bir bakış açısına göre, "Âmin" demek, dua eden kişinin niyetinin Allah’a sunulması için önemlidir. Ancak, Kur’an’a göre, Allah’ın iradesi dışında hiçbir şey gerçekleşmez. Bu, her şeyin Allah’ın kontrolü altında olduğunu kabul etmek anlamına gelir. Dolayısıyla, "Âmin" gibi bir ifadenin zorunluluk taşıması, Kur’an’ın mesajıyla çelişir. İslam’da kader, Allah’ın her şeyin yaratılışını ve her olayın sonucunu belirlemesi olarak tanımlanır. Kader anlayışı, insanın geleceği üzerinde hiçbir gücünün olmadığına ve her şeyin Allah’ın dilemesiyle şekillendiğine dair güçlü bir inançtır. Bu bağlamda, Müslümanlar "İnşaAllah" demekle, Allah’ın iradesine boyun eğdiklerini ve her şeyin O’nun dilemesiyle olacağını kabul ettiklerini ifade ederler. Kur’an, insanları kaderlerine rıza göstermeye çağırırken, aynı zamanda Allah’ın kudretini ve her şeyi kontrol etme gücünü vurgular. Bu yüzden, bir Müslüman, geleceğe dair kesin bir şey söylemeden önce "İnşaAllah" demelidir. Çünkü insan, ne kadar plan yaparsa yapsın, sonunda her şey Allah’ın dilemesiyle gerçekleşir. Sonuç olarak, "İnşaAllah" ve "Âmin" gibi ifadelerin Kur’an’daki yeri, geleneksel uygulamalarla karşılaştırıldığında farklılıklar gösterir. "İnşaAllah", Kur’an’a dayanan bir ifade olarak, Allah’ın iradesine teslim olmayı ve insanın kaderinin Allah tarafından belirlendiğini kabul etmeyi simgeler. Ancak "Âmin" kelimesi, Kur’an’da bir zorunluluk olarak yer almaz, ancak geleneksel olarak dua sonrasında kullanılır. Fakat Amin kelimesi kaldırılması gereken bir bidat olan kelimedir. İslam’ın özündeki teslimiyet ve Allah’a duyulan güven, her bir Müslümanın hayatında önemlidir. Bu doğrultuda, Kur’an’ın hükümleri, insanların doğru yolu bulmalarında bir rehber olarak kalmalıdır. Geleneksel uygulamalar, Kur’an’ın emirleriyle örtüşmeli ve zamanla gelişen yanlış anlamaların önüne geçilmelidir.