İnsanız biz doğuştan melek gibi sevimli
Gözleri vardır boncuk, boncuk
Elleri vardır minik, minik
Bir gülüşü dünyalara değer
Ona baktığında yaşadığını
Hissedersin evin neşesi olur
Tabiki birde çocuk hasretiyle yanan
Anne, babalar vardır hastane, hastane
Dolaşır hayırlı bir haber bekler kimi
Sevincten uçar kiminin dünyası yıkılır
Hiç bir zaman o mutluluğu tadamaz ona
Anne diyen çocuğu hiç olmayacaktır
Ve ona baba diyende olmayacaktır
Yıllar yılları kovalar evin neşesi yerine hüzün vardır
Mağzalarda minik papuçlara giysilere
Oyuncaklari görmek içlerini sızlatır
Aynı pencereden bakarlar sokakta
Oynayan çocuklara seyretmek bir
Dert seyretmemek bir dert
Heleki başka bir ortamda sorarlar
Kaç cocuğun var diye başları öne
Düşer kısık bir sesle olmadı  der
Karşındaki acıyarak bakar yada
Içini karartacak birkaç söz eder.

Birde çocukları olupta sevgi vermeyenler,
kıymet bilmeyenlerde vardır.

Cocuklar hızla büyür
Bulundukları ortam ve aile onların geleceğine şekil verir
Kimi doğuda kimi afrikada kimi avrupada doğar
Kimide filistin gazzede doğar
Kimi beyaz kimi siyah kimi sakat vs.
Kiminin doğmadan geleceği hazırdır
Kimi yoklukla büyür
Kimi okuyamaz kimi okur
Geleceğini inancını, dinini
Aileden çevreden okuduğundan
Bazen kendi bazen ortamı tayin eder

Gün gelir yetişkin olur
Artık görduğü, yaşadığı, sıkıntısı,
Gelecek kaygısı onu hangi yola atar bilemeyiz
Bir zamanlardaki o minik bebek
Şimdi ya gıpta ile bakılan yada
Suç şebekesi kaydı bulunur
İşte buna kader diyoruz.

Kimse kimseyi suclayamaz
Ülke refah içindeyse suç oranı düşer

Aslında bizi yönetenleri imtihanla
Başa getirmeliyiz uzmanlık alanına göre.
Yoksa avukat, doktor, cevresi geniş
Yada ünlü diye seçersek asla sorunlar çözülmez.