Artık bir isim yazmanın zamanı geldi. İçlerinden hangisi benim hayalim, bilemedim şimdi. Ne olduğu belli olurdu en azından. En azından denizde balık tutma heyecanım bilinirdi. O yüzden kumsala yazıyorum ismini, bu benim hayalimdir diye. Rüzgara söyleyin, üzerinden geçip silmesin o vakit.

Karar verirken bir şeye, hayalimin de ardında durmalıyım. Yalnız hissetmesin kendisini. Bir kuytu köşede unutulduğunu sanmasın. Dağdaki bir kulübede sobanın olduğunu duyar duymaz gittiğimde yanıma almalıyım hayalimi. Beraber o yanmayan sobayı yakmalıyız. O zaman ağacın yapraklarına başarma gayretini yazabilirim. Parantez içinde hayalimi de koyarak. Daha kim bilir hayalimin sırtını neler neler sıvazlar, o dağda kaldığım müddetçe.

Yağan yağmur bile hevesini arttırır hayalimin. Islanma isteği, gezme isteği doğar. Eğer yağmıyorsa yağmur, bir anda hevesini giderir. Şiir bile yazdırmaz. Resim çizdirmez. Şarkı söyletmez. Bundan anlaşılıyor ki hayalim, olumsuzluğa gelmiyor. Hep bir pozitif hava istiyor. Unutmadan yazmalıyım bu ismi de.

Ben gidiyorum geliyor musun hayalim ? Gölgemi takip et. Ya da uçurtmayı takip et. Çocukları takip et. İllaki bulursun bir şeyler sen.