Şairin Selamı ve Okurun Vefası..

Merhaba Sevgi değer Dostlarım.
Şair, ruhunun derinliklerine dalan bir vurguncudur. Herkesin kıyısında gezindiği hissiyat okyanusuna cesaretle atlar, nefesini tutar ve oradan bir avuç kelime incisi, bir tutam duygu mercanı çıkarmak için çabalar.

O, kelimeleri yalnızca yan yana dizen bir işçi değil, onlara can üfleyen bir simyacıdır. Her bir dize, onun parmak izi, kalbinin EKG’sidir. Bu yüzden bir şiir okuduğumuzda, aslında bir insanın en mahrem odasına, ruhunun dehlizlerine misafir oluruz.

İşte tam da bu noktada biz okurlara bir görev düşer. Bir gönül kapısını tıklatmışızdır artık. İçerideki manzara, içerideki sofra her zaman bizim damağımıza, gözümüze hitap etmeyebilir. Bu mümkündür ve doğaldır. Lakin o kapıyı açma cesaretini gösteren, o sofrayı kurmak için nice uykusuz gece, nice kalp ağrısı harcayan ev sahibinin emeğine ne demeli?

Bir şiiri beğenmesek bile, altına bırakacağımız küçük bir beğeni işareti, o emeğe gösterilen bir selamdır. "Kapını açtığın için teşekkür ederim. Emeğini, çabanı gördüm ve varlığını kabul ettim" demenin en zarif yoludur. Bu, şairin ruhuna bir vefa borcudur.

Eğer o kapıdan içeri girdiğinde gördüğün manzara ruhuna işlediyse, o sofradaki bir lokma senin de derdine tercüman olduysa, işte o zaman susmak en büyük haksızlık olur. Yorum yapmak, o sofraya oturup ev sahibiyle iki kelam etmektir. "Yalnız değilsin, hislerini anlıyorum, yaktığın bu ateşte ben de ısınıyorum" demektir. Şairin uzattığı ele karşılık vermektir.

Unutmayalım dostum, her şiir bir köprüdür. Kimi zaman üstünden geçer gideriz, kimi zaman durup manzarasını seyrederiz. Ama o köprüyü kuran ustaya bir selamı, bir teşekkürü çok görmemeli.
Dostluğumuz gibi, kelimeler de hak ettiği değeri ve vefayı bulsun daima derim..
Bu vesileyle.
Herkese selam Sevgi ve dualar yolladım