Kur’an, insanın en büyük düşmanı olan İblis’e karşı bir kılavuz ve korunma kaynağıdır. İnsan, bu düşmanı tanımak, hilelerini anlamak ve stratejilerini etkisiz kılmak için Kur’an’ı anladığı dilde okumalıdır. Ancak, tarih boyunca bazı dini otoriteler ve gelenekçi yaklaşımlar, Kur’an’ın doğrudan anlaşılmasını engellemiş ve insanları, İblis’in etkisi altında kalabilecekleri bir yolculuğa sürüklemiştir. Kur’an’a göre İblis, insanı Allah’ın yolundan saptırmaya yemin etmiştir. İnsan bu tehdide karşı hazırlıklı olmalı, düşmanını tanımalı ve stratejiler geliştirmelidir. Ancak, gelenekçi anlayışın İblis’in kontrolüne girmesi, insanları doğrudan Kur’an’dan uzaklaştırmıştır. Gelenekçi müşrikler, İblis’in hilelerini örtbas ederek Kur’an’ı anlamadan okumayı teşvik etmiş, böylece insanları şuursuz bir itaat içine hapsetmiştir. Bu durum, şu ayetle doğrudan bağlantılıdır: >"Onların içinde kitabi bilgisi olmayanlar vardır. Kuruntuları dışında kitabı bilmezler onlar sadece zanda bulunuyorlar." (Bakara Suresi, 78. Ayet) İblis’in en etkili stratejilerinden biri, insanları Kur’an’dan uzaklaştıracak yöntemler geliştirmesidir. Gelenekçi ruhban sınıfı, bu stratejiyi şu yollarla uygulamıştır:
1. Kur’an Okumayı Zorlaştırma:
Kur’an’ı anlamadan okumak için Arapça bilme şartı koyulmuş, bu da halkın büyük bir kısmını dışlamıştır. Abdestsiz ve adetliyken dokunma yasağı gibi hükümlerle özellikle kadınlar hedef alınmış ve haftalarca Allah’ın mesajından uzak tutulmuşlardır.
2. Hadislerin Öncelenmesi:
Hadis kitapları, Kur’an’ın hükümlerini gölgede bırakacak şekilde öne çıkarılmıştır. Bu hadislerin birçoğu, Kur’an’ın öğretileriyle çelişmektedir. Örneğin, kadınları toplumdan dışlayan ve ibadetlerini engelleyen hükümler, İblis’in halkı Kur’an’dan koparma stratejisinin bir parçasıdır.
3. Ritüellerin Öncelik Kazanması:
Kur’an okumak için kıbleye dönme, Arapça telaffuza dikkat etme gibi ritüeller şart koşulmuş, böylece Kur’an’ın mesajını anlamak ikinci plana atılmıştır. Bu durum, şu ayette eleştirilen taklitçi anlayışı güçlendirmiştir: >“Onlara Allah’ın indirdiğine ve elçiye gelin dendiği zaman babalarımızı üzerinde bulduğumuz şey bize yeter derler. Babaları hiçbir şey bilmeyen ve doğru yolu bulamayan olsa da mı?” (Mâide Suresi, 104. Ayet) Kur’an, insanları düşünmeye, sorgulamaya ve atalarının yanlış geleneklerini terk etmeye çağırır. Ancak gelenekçi ruhban sınıfı, bu çağrının toplumda fark edilmesini engellemeye çalışmıştır. Şu ayet, Kur’an’ın insana düşünme sorumluluğu yüklediğini açıkça belirtir: >"Kur’an’ı düşünmüyorlar mı. Yoksa kalplerinin üstü kilitli mi?" (Muhammed Suresi, 24. Ayet) Düşünmek, taklitçiliği ve gelenekçi anlayışı yok eden bir güçtür. Taklitçilik, zihni bir başkasına kiralamak anlamına gelir ve sorgulamadan itaat eden kitleler, İblis’in en büyük hedef kitlesidir. Oysa Kur’an, insanı özgür bir şekilde düşünmeye ve doğruyu bulmaya yönlendiren bir rehberdir. Sonuç olarak Kur’an, insanın İblis’e karşı tek gerçek kalkanıdır. Bu nedenle, onun mesajını anladığımız dilde okumak ve üzerinde düşünmek bir zorunluluktur. Gelenekçi anlayışların ve uydurma hadislerin baskısı altındaki toplumlar, Kur’an’ı anlamaya yönelirse, İblis’in hileleri etkisiz hale getirilebilir. Şu bilinmelidir ki, Kur’an’ı anlamadan okumak, düşmanla mücadelede silahsız kalmak anlamına gelir. İnsan, düşmanını tanımalı, stratejilerini öğrenmeli ve buna karşı hazırlıklı olmalıdır. Bu da ancak Kur’an’ı anlama ve yaşamına uygulama çabasıyla mümkün olacaktır.