Üzüntü hal, en çok dünde yaşananlara takılıp kalma halidir.
Geçmişte yaşanan hadiselerden çıkamama halidir.

Üzüntü ve moral bozukluğunun altın yatan en büyük sebep acı geçmişi unutmamaktır.

Yıllar önce yaşanan acı hatıraları beynimizden silip atamamaktan kaynaklanmakta aslında.
Sürekli aynı labirent içinde dolanıp bir türlü dışarı çıkamama halidir.

İnsan elbette üzülür ama bu üzüntüyü bir yaşam tarzı haline getirip kendini yıpratmamalı.

İnsanız elbet, bizimde kalbimiz vardır. Duygularımız vardır. O anda başımıza kötü bir şey geldiğinde üzülürüz. İyi bir şeyle de karşılaştığımızda seviniriz, mutlu oluruz.
Anlık gelir anlık gider bu duygular. Yada birkaç gün gelir ve birkaç gün sonra da gider.

Ama bazı insanlar geçmişte yaşadıkları üzüntüden beslenircesine bu halden çıkmak istemezler. Yaşam boyu böyle kalırlar. Geçmişe takılıp kalırlar. Ömür boyu üzüntü içinde yaşarlar.

Böyle olunca da baktıkları her şey onların gözünde siyah olur, kara olur. Gördükleri her renk onların gözünde soluk olur. Gecesi de, gündüzü de aynı olur.

Oysa bu durumdan kurtulmak insanın kendi elindedir. Kendi tercihidir.

Geçmişin karanlık yüzünü unutup yüzünü güneşe çevirmeli insan.

Geçmişte ne yaşadıysan yaşa hepsini geçmişe gömüp, unutmalı.

Yeni umutlara, yeni limanlara yelken açmalı.

Çünkü hayat güzel.

Yaşamak güzel.

Bu hayatı güzel bir şekilde yaşamak için çok neden var. Birinci neden sensin. Bunu kendin için yapmalısın.

Çünkü senin üzüntülü olman başkalarının hiç umrunda değil. Hiç kimsenin umurunda değilsin.
Herkes kendi hayatını yaşamakla meşgul. Herkes kendi gününü gün etmekle meşgul.

İnsan ne ederse kendine eder.
Geçmişi unut.
Dünde yaşamayı bırak.
Geçmişte yaşayarak koskoca geleceğini yok ediyorsun.

Geçmişte yaşadığın güz günlerine takılıp kaldığında, gelecek olan rengarenk baharları göremezsin.
Kuşların cıvıl cıvıl seslerini duyamazsın. Gülün alından, papatyaların beyazından bihaber kalırsın.

Unutma hayat devam ediyor.

Mevlana ne güzel söylemiş:
"Dün dünde kaldı cancağızım, bugün yeni şeyler söylemek lazım..."

Abdurrahman Tümer