Bir zamanlar küçük ama kalabalık bir mahallede yaşayan Yalçın Amca vardı. Herkese selam verir, hal hatır sorar, çocuklara şeker dağıtırdı. Onun evi hep açıktı, çayı hep sıcaktı.

Ama yıllar geçti, bir şeyler değişti.

Mahalle değişti. Artık kimse sokakta top oynamıyor, kimse kapı önünde oturmuyordu. Herkes telefonlarına gömülmüştü. Çocuklar oyun oynamıyor, gençler göz göze gelmiyor, büyükler sohbet etmiyordu. Herkesin elinde ya bir telefon ya da tablette sosyal medyada geziniyor, kendilerinden haberleri yoktu.

Bir gün Yalçın Amca evinde fenalaştı. Nefesi daraldı. Yardım çağırmak için camı açıp bağırdı:

“İmdat! Yardım edin!”

Ama sesi duyulmadı.

Çünkü sokağın çocukları kulaklıkla müzik dinliyordu. Gençler kulübede Wi-Fi’nin daha iyi çektiği yeri arıyordu. Karşı komşu, yeni aldığı telefonun kamerasını test ediyordu. Kimse başını kaldırıp bakmadı.

Aynı gün, Yalçın Amca’nın evine misafir geldi: yeğeni Zeynep elinde telefonuyla içeri girdi. Telefonu wi-fi ye bağlanamamıştı.

Zeynep içeri girer girmez “Wi-Fi şifresi neydi?” diye sordu. Çantasından telefonunu çıkarırken başını kaldırıp etrafına bile bakmadı.

Ev sessizdi.

Yalçın Amca, kanepede uzanmıştı, nefes alamıyordu. Kalp krizi geçiriyordu.

Zeynep telefonunu açtı, bir video izlemeye başladı. Sonra içini çekti:

“Buralarda çekmiyor galiba…”

Evet… Çekmiyordu.

Ne internet çekiyordu, ne kalpler.

Zeynep başını kaldırdığında, çok geçti. Ambulans çağrıldı ama artık “yardım et” demek için bir ses, bir göz, bir yürek yoktu.

O gün mahalle bir şey fark etti.

Yalçın Amca’yı kaybettikleri gün, birbirlerini de kaybettiklerini fark ettiler.

Ertesi hafta, mahallenin çocukları sokakta oynamaya başladı. Gençler bir araya gelip telefonlarını cebine koydu. Ev ziyaretlerinde Wi-Fi değil, hal hatır sorulmaya başlandı. Çok geçmeden her şey unutuldu. Herkes eskisi gibi telefonunun içine gömüldü.

Ama anladıkları bir şey vardı; Bir gün Yalçın amcanın başına gelenler kendi başlarına da gelebilirdi.

Eğer sadece ekrana bakarsan, bir gün sevdiklerinin yüzünü son kez gördüğünü fark edersin.

Gerçek dostluklar sanal alemde hal hatır sormakla değil karşılıklı sohbetlerle olur.