KÖY HAYATI.
Köy, toplumsal, ekonomik, coğrafi ve nüfus özellikleri ile şehirden ayrılan düşük nüfus yoğunluğa sahip kırsal alan birimleri olup, ekonomik olarak genelde çiftlik, hayvancılık, tarıma dayalı ve iş bölümünün gelişmediği yerleşimlerdir. Köylerde dağ, ova, yayla, orman, yaylak, kışlak gibi birimler yaygın bulunur. Köyler doğa ve tarihsel bakımından bir turizm merkezi olabil
Köy yerleşimleri görece düşük nüfusa (birkaç yüz ile birkaç bin arasında) sahiptir. Köyler, şehirlere göre geniş aile tipinin yaygın olduğu, komşuluk ilişkilerinin, geleneksel dayanışma ve yaşam biçimlerinin sürdüğü sosyal yapılardır. Köy nüfuzuna köylü de denir. Köylerin yönetiminde köy ihtiyar heyeti, köy muhtarlığı, belediye ve ilçe yönetmenliği önemli role sahiptir.
Köyler çoğunlukla kırsal alanlarda bulunsa da, kentsel köy terimi belirli kentsel mahalleler için de kullanılmaktadır. Köyler normalde sabit konutlarla kalıcıdır; ancak geçici köyler oluşabilir. Ayrıca, bir köyün evleri birbirine oldukça yakındır ve dağınık bir yerleşim yeri olarak araziye geniş bir şekilde dağılmamıştır.
Geçmişte köyler, geçimlik tarımla uğraşan toplumlar ve ayrıca tarım dışı bazı toplumlar için olağan bir topluluk biçimiydi. Pek çok kültürde kasaba ve şehirler az sayıdaydı ve buralarda nüfusun yalnızca küçük bir kısmı yaşıyordu. Sanayi Devrimi çok sayıda insanı fabrikalarda çalışmaya çekti; insanların yoğunlaşması birçok köyün kasaba ve şehirlere dönüşmesine neden oldu. Bu aynı zamanda emek ve zanaatlarda uzmanlaşmayı ve birçok zanaatın gelişmesini de sağladı. Kentleşme eğilimi devam ediyor, ancak her zaman sanayileşmeyle bağlantılı değil. Tarihsel olarak evler sosyalleşme ve savunma amacıyla bir arada bulunuyordu ve yaşam alanlarını çevreleyen arazilerde tarım yapılıyordu. Geleneksel balıkçı köyü zanaatkar balıkçılığa dayanıyordu ve balıkçılık alanlarının bitişiğinde bulunuyordu.